Nijenhuis, B.
„Een meesterwerk, zegt Kees van der Staaij (38) enthousiast. „Een van de zeldzame boeken die ik twee keer heb gelezen.” Alsof hij de Tweede Kamer ergens van zal overtuigen, vertelt de SGP-parlementariër over zijn favoriete boek: ”De Tornado” van Bé Nijenhuis.”
Saamhorigheid in huize Heesters
Toen "De familie Heesters" in 1955 voor het eerst verscheen, merkte J. E. Niemeijer er in het toenmalige christelijk literair tijdschrift "Ontmoeting" over op "dat men er achter herkent de schrijver, die bewust niet heeft willen reiken naar het plafond van zijn mogelijkheden, maar die bij wijze van toegift, toch telkens meer geeft dan hij aan de opzet van zijn boek verplicht was." De recensent heeft gelijk. "De familie Heesters" mist de zinderende spanning, de ijzersterke psychologie en het dieptragische van Nijenhuis' "De Tornado", "Laatste Wagon" en "Dossier 333". Dat maakt dit boek echter niet minder de moeite waard.
,,Op nieuwjaarsdag 1972 was het leven van Bé Nijenhuis geleefd". Met die zin begint "Spitten en (niet) moe worden", de biografische schets van Hans Werkman over de in protestantse kring opnieuw populaire auteur. Deze week is het 25 jaar geleden dat Nijenhuis overleed. Zelf typeerde hij zijn leven met de zin: ,,Het leven draagt een ijzeren brilletje en een vinnig sikje, en het vraagt me: ,,Wat kom je hier doen?" ,,Schrijven", zeg ik dan".
Is in de vaderlandse christelijke letteren een Nijenhuis-revival op zijn plaats? Was deze in 1972 overleden schrijver van destijds en ook later nog- succesvolle romans als "Dossier 333" en "De tornado" ten onrechte vergeten en moet hij zijn rechtmatige plaats in de literatuur nog krijgen? Volgende week verschijnt een boek van Hans Werkman over Bé Nijenhuis, z'n leven, z'n romans. Het is een 'gouden' boek: het vijftigste, extra dikke, jubileumnummer van het christelijk literair tijdschrift "Woordwerk". Daarnaast komt het ook apart uit, als "Spitten en (niet) moe worden". Wij blikten alvast in de drukproeven.