Meer, Vonne van der
Een grotere, minder onverschillige kracht
In de film Smoke (Wayne Wang en Paul Auster, 1995) trekken de verhalen aan je voorbij van gewone mensen, die één ding gemeen hebben: hun wegen kruisen elkaar in of nabij de sigarenwinkel van Augie Wrenn. Een romanschrijver die geen letter meer op papier krijgt sinds zijn vrouw op straat werd vermoord.
Boekrecensie van Avondboot verschenen in Liter 17; jaargang 4; blz 89 – 92; (www.chroom.net/liter/17/index.htm)
Het moment dat er iets verschuift
Liefst zou Vonne van der Meer al haar antwoorden verpakken in anekdotes over haar personages. Van der Meer werd in 1952 geboren te Eindhoven, groeide op in Laren en woont nu met man en twee zoons te Naarden. Zij begon haar loopbaan als regisseur, maar werkt al jaren als auteur van verhalen, romans en toneelstukken. Haar ervaring in het theater wordt duidelijk in haar schrijverschap.
Auteursinformatie, overgenomen uit Liter.
Libelleverhalen? Inmiddels heb ik het een aantal keren opgevangen in de kennissenkring en meer verholen gelezen in recensies, christelijk en seculier: Vonne van der Meer schrijft Libelleverhalen. Dat was al te zien bij Eilandgasten (1999), men hield zijn hart vast bij De avondboot (2001), en ziedaar, opnieuw is er een boek vol damesstories: Laatste seizoen (2002). Met elkaar vormen ze de Duinroostrilogie, een echte streekroman van de waddeneilanden.
Recensie van de Vlielandboeken, overgenomen uit Liter.
Aangeraakt door een onzichtbare hand
Rond het jaar 2000 verscheen de Vlielandtrilogie van Vonne van der Meer. De verhalen over de uiteenlopende personages van wie het leven subtiel een nieuwe wending neemt, vonden een groot publiek (”Eilandgasten” 36 drukken, ”De avondboot” 14 en ”Laatste seizoen” 5). Haar nieuwe roman, ”Zondagavond”, toont dat de schrijfster vele pijlen op haar boog heeft. Het is de eerste roman van haar hand die de Tweede Wereldoorlog als achtergrond heeft, terwijl het verhaal je ook aan het denken zet over je eigen leven.
Recensie van Zondagavond.
Een paar jaar geleden oogstte Vonne van der Meer veel succes met haar Eilandboeken, drie boeken over de gebeurtenissen rondom een vakantie huisje op één van de Waddeneilanden. Via een gastenboek in dat huisje raken de levens van de verschillende personages met elkaar verweven. Ook in Ik verbind u door komen de diverse personen op een heel onvoorspelbare manier met elkaar in contact. Als je nog een tip zoekt om je literatuurlijst Nederlands aan te vullen, is dit boek misschien een aanrader.
Eén vervelende opmerking maken, één keer onaardig doen aan de telefoon, één keer je collega afsnauwen - en voor je het weet heb je een spoor van ellende in gang gezet. In "Ik verbind u door" laat Vonne van der Meer zien hoe zelfs de kleinste fouten, de geringste zonden het begin van een keten van kwaad kunnen worden. De christelijke moraal is duidelijk: wijk van het kwade en doe het goede.
Ze zou het heel moeilijk vinden om een verhaal te schrijven over iemand die zijn leven lang bij de kerk is gebleven. "Maar hoe mensen vanuit bijna-chaos tot bidden komen, dat begrijp ik wel. Ik denk dat je in mijn boeken het geloof in zijn allereerste stadium ziet." Vonne van der Meer schreef een vervolg op de verhalenroman "Eilandgasten". Hetzelfde huis, hetzelfde eiland, dezelfde schoonmaakster. Toch is "De avondboot" een ander, een melancholieker boek geworden, vindt ze zelf.
Louterend verblijf in Vlielands vakantiehuis
Vonne van der Meer heeft diverse toneelstukken, novelles en verhalenbundels op haar naam staan. Ze trok in 1997 veler aandacht toen ze in het feministische maandblad Opzij bekende gelovig te zijn. Vanaf dat moment hield de christelijke literaire pers haar nauwlettend in de gaten (zoals ook haar echtgenoot Willem Jan Otten overkwam). Haar nieuwe bundel "Eilandgasten" biedt verhalen om niet gauw te vergeten.