Thijssen, Theo
Schoolland (1925) en De gelukkige klas (1526) van Theo Thyssen (1879-1943)
Beschouwing over boeken van Theo Thijssen, overgenomen uit Liter.
Vroeg verhaal Theo Thijssen ontdekt
Het literair-historische tijdschrift De Parelduiker heeft een onbekend jeugdwerk van schrijver Theo Thijssen ontdekt.
Als zijn studenten - onderwijsassistenten en spw’ers in opleiding- hun diploma krijgen, leest hij voor uit zijn favoriete boek: ”De gelukkige klas” van Theo Thijssen. Om ze mee te geven dat elk kind het waard is om liefdevol en aandachtig behandeld te worden. Docent Nederlands Frans -Jan Hertog: „Kijk naar de persoon achter het kind”.
Wie "Kees de jongen" van Theo Thijssen heeft gelezen, is gefrustreerd. De vraag die na het dichtklappen van het boek blijft knagen, is deze: "Heeft Kees de jongen ooit zijn Rosa gekregen?" Immers, op het emotionele hoogtepunt van het verhaal verklaren Kees, de jongen, en Rosa, het meisje, elkaar hun prille liefde. Maar dan staat daar meteen het hatelijke woordje "Einde". Hoe ging het verder met die twee kinderen?
Theo Thijssen toont in vierde deel van "Verzameld werk" onvermoede kanten
"De mens is steeds geneigd het kwaad/ Te zoeken, ook waar 't niet bestaat;/ Dies houdt uw tong en penne in,/ Want laster schijnt hem vaak gewin." Behalve aan Jakobus 3 doen deze dichtregels denken aan de enigszins moralistische domineespoëzie uit de 19e eeuw.
Is wat in 1909 een ,,heerlijk kinderboek" werd genoemd ("De Bode"), nu nóg leuk voor kinderen? Het antwoord op die vraag verschilt ongetwijfeld per kind en per boek. Als het nu herdrukte "Jongensdagen" van Theo Thijssen het als kinderboek niet meer doet, mag het toch ten minste wel een ,,heerlijk jeugdboek" genoemd worden.