Knol, Henk
In 1997 vroeg het christelijk literair tijdschrift Bloknoot auteurs te reageren op het boekenweekthema van dat jaar, 'Mijn God'. Een lastige opdracht voor christelijke Auteurs. Wie niet wil blijven steken in zijn worsteling met het onderwerp, ontkomt niet aan een geloofsbelijdenis; wie geloof belijdt, ontkomt niet aan dogmatiek. Henk Knol leverde een cyclus van zes gedichten aan, Brevier. En inderdaad: het is belijdenispoëzie met dogmatische trekjes. Dat is een aanbeveling. Brevier is de meest belangwekkende, meest indrukwekkende, meest huiveringwekkende gedichtenreeks uit de christelijke literatuur van het afgelopen decennium1.
Recensie van Brevier, overgenomen uit Liter.
Henk Knol kiest over het algemeen voor meer gecomprimeerde poëzie. Zijn gedichten moeten gelezen en herlezen worden, elk woord met aandacht overwogen. Pas wanneer daarvoor de tijd genomen wordt, blijkt hoe diep deze poëzie graaft.