Grafdicht op Jongkvrouw Isabelle le Blon.*

Wie hoor ik op mijn graf?
Gy minnaers gaet’er af.
Wat koomt gy rouwe draegen
En mijne dood beklaegen?
Ay staekt uw droef gesteen:
Schept moedt, en weest te vreên,
En wenscht my niet op aerde
By u te zijn in waerde.
De wereldt die is doch
Vol valscheidt en bedrogh.
De mensch leeft met bezwaren
Om schatten te vergaeren:
Daer alles, wat men ziet,
Veel minder is dan niet,
En in ’t rechtvaerdigh oordeel
Heeft niemant eenigh voordeel.
Zelf d’allergrootste vreught,
De schoonheit en de jeught
En kan niet lange duuren
’t Moet al den doodt bezuuren:
Hoe machtigh en hoe rijk,
’t Vergaet tot stof en slijk.
Al wat’er is geboren
Werdt asch, als ’t was te vooren.
Ik rust hier wel te vreên,
En ben u voorgetreên,
En zal uw komst verbeiden,
Om zonder meer te scheiden
t’Ontfangen zelf van Godt
Het onverganklijk lot,
En na een zaligh sterven
De zaligheidt te erven.

Overleden den 28 van Zomermaent 1636.

*Van 1636. Afgedrukt volgens Vondels Poëzy 1682 II, blz. 62. Isabella le Blon was de dochter van de agent Michiel le Blon en van Grietgen Martensdr. Houtman. Ook P. Coesaert bezong haar in een ’Claegh-Liedt over de ontydighe doodt van Juffer Isabella le Blon (Het eerste Deel | Van ’t Amsteldams Minne-beeckje. | Den tweeden Druck. | Amsterdam 1637, blz. 62).vs. 8in waerde: in ere, gevierd.
15 n ’t rechtvaerdigh oordeel: als men het juist beoordeelt.
20 bezuuren: smartelik ondervinden.
24 Werdt: wordt.
30 lot: wat iemand beschoren is;