In 2003 debuteerde Els Florijn met haar roman Laatste nacht. Haar tweede boek draagt de titel Schaduw van de wolf en gaat over een meisje, Mina, die recent haar moeder verloren heeft en veel langer geleden haar vader. Zij en haar broer Simon hebben alleen nog wat familie in Italië, maar die kennen ze niet. Nina en haar broer gaan studeren in Utrecht en Amsterdam. Die broer heeft iets gedaan waardoor hij weg moet en staat ineens 's nachts op de stoep bij zijn zus. Hij weet haar over te halen om samen naar Italië te gaan met de auto van Nina. Daar ontmoeten ze de familie van hun vader, waaronder hun oma. 

Deze oma is diepgelovig. Nina praat daarover met haar, maar ze wil niet mee naar de kerk. "Ze krijgt het benauwd bij de gedachte dat zij, Nina een kerk in moet waar alles ademt van iets waar ze eigenlijk niets van wil weten. Ze wil zich niet opnieuw zo klein voelen als in de Dom, zo machteloos. (...) En, beseft ze plotseling, daarom wil ik het niet, omdat ik bang ben dat ik het waar ga vinden en er niet onderuit kan om inderdaad die God te zoeken." Ze denkt hier terug aan een bezoek aan de Domkerk van Utrecht dat veel indruk maakte. 

Als ze met twee neven en haar broer een bergwandeling gaat maken, raakt ze door een grap in een hachelijke situatie verzeild. Ze beleeft dan een soort persoonlijke crisis die erin resulteert dat ze voor zichzelf besluit op zoek te gaan naar de bron van hoop van haar oma."Zorg dat je het vindt. Wat het ook is, wat het ook is. Zorg dat je die wolf kwijtraakt, die donker en diep in je zit. Zorg dat je hem kwijtraakt." 

Die wolf is een verwijzing naar de wolf uit het sprookje van Roodkapje. Dat sprookje, waar Nina vaak over droomt, loopt als een rode draad door het verhaal. Dat is een aardige vondst en wordt ook mooi uitgewerkt. Mooi beschreven is het moment waarop Nina, als klein meisje, voor het eerst met het christelijk geloof in aanraking komt. "Dat woord had ze onthouden: psalmen, omdat ze het zo'n mooi woord vond. In de stilte van de keuken, doen oma en Simon en Jetta (haar moeder) buiten waren, zong ze dat woord zachtjes voor zich heen, tekens op een andere wijs: psalmen, psalmen, psalmen. Tot Jetta binnenkwam en het haar kortaf verbood." De verwerking van het verlies van haar moeder Jetta door Nina beschrijft Els Florijn authentiek. "Hier in het water is weinig plaats voor verdriet, daarom durft ze eraan te denken. Ze ziet Jetta nog staan, de zon die licht om haar gezicht legt, vlak voor de tuin-stoel. (...) Het beeld van Jetta brandt door haar herinnering heen, maar het water verzacht de pijn. Jetta." Stilistisch is het niet altijd even sterk. Veel lange zinnen met veel komma's die prima in tweeën of drieën geknipt zouden kunnen worden. Haar stijl vraagt daar volgens mij ook om korte zinnen. Er zitten helaas ook wat inconsistenties in het verhaal. Loopt Nina nu al een tijdje rond in Utrecht (32) of is ze net gearriveerd (16 en 34)? En waarom draait huisgenoot Mart, die nergens laat merken christelijk te zijn, CD's van gospelzanger Keith Green? Daarnaast is het wat vreemd dat een student die 'm de binnenstad van Utrecht woont en daar ook studeert al haar spaargeld in een auto heeft gestoken. 

Het verhaal verliest aan geloofwaardigheid door dit soort details. Daarnaast vind ik dat sommige dingen wel erg snel gaan. Nina is wel heel snel vertrouwd met haar huisgenoten en het gesprek met hen wordt wel heel snel diepzinnig. Ook het besluit om midden in de collegeperiode naar Italië te gaan wordt wel erg snel genomen, zeker als de echte reden van Simons angst bekend wordt. En de manier waarop Nina aan het einde van het boek in een netelige situatie verzeild raakt vind ik ronduit vreemd. 

Daarmee is niet gezegd dat het een gemakkelijk of goedkoop verhaal is. Florijn gaat de uitdaging aan om een portret te schetsen van een meisje dat "op zoek is naar het mysterie achter de dingen die ze niet begrijpt". Ze doet dat, net als in Laatste nacht, tegendraads en origineel. De momenten waarop Nina met het mysterie in aanraking komt vind ik mooi beschreven. Hierboven noemde ik al het bezoek aan de Domkerk en de psalmen. Mooi gevonden is ook haar voorliefde voor gedichten van Achterberg en de Keltische sage die Mart vertelt. Maar het is jammer dat de schakels tussen deze momenten wat zwak zijn. 

Deze recensie is met toestemming overgenomen uit Daniël.
www.jbgg.nl