Het idee is sympathiek, de uitwerking kan beter. Ton van Mourik schreef ”De eerstelingen” als tegenhanger van ”De Da Vinci Code”, maar een volwaardig antwoord van een christen vraagt minimaal een sterke plot. Die heeft dit boek niet. 

”De eerstelingen” is de eerste thriller van Van Mourik. Eerder schreef hij gedichten, een jeugdboek en korte romans.

In tegenstelling tot Dan Brown, die in ”De Da Vinci Code” schrijft over onderwerpen waarover de Bijbel zwijgt, schrijft Ton van Mourik over een gebeurtenis die wel in de Bijbel staat. Net als in ”De Da Vinci Code” doen de hoofdpersonen in ”De eerstelingen” een wereldschokkende ontdekking. Ook zij stuiten op een zeer oud genootschap, op mensen die door de eeuwen heen een groot geheim bewaakten. Als hoofdpersonen kiest Van Mourik eveneens een hoogleraar, Frascan, en een aantrekkelijke vrouw, Anna. Onder anderen, maar toch.

Dat dit allemaal niet origineel is, is tot daar aan toe. Schrijvers bewandelen vaker platgetreden paadjes en in dit geval koos Van Mourik vast bewust voor de parallellen. Dat een van de personages prompt verliefd wordt op de vrouw, zonder dat iemand weet waarom, dat zij zo. Bezwaarlijker wordt het als op meer punten onduidelijk wordt wat de hoofdpersonen beweegt.

Als Robert Landon en Sophie Neveu in het begin van ”De Da Vinci Code” blijven talmen in het Louvre terwijl je weet dat de politie daar elk moment kan binnenstormen om hen op te pakken, stampvoet je als lezer tenminste: „Ga naar de Amerikaanse ambassade.” Maar zij geloven ergens in: er wacht daar ergens een boodschap op hen. Wat de helden in ”De eerstelingen” bezielt, wordt steeds minder helder. Een vaag teken aan de hemel, waaraan Frascan -die „niks van zweverig gewauwel moet hebben”- plotseling denkt, voldoet niet. Een antwoord op een boek dat velen aan de Bijbel deed twijfelen, verdient sterkere drijfveren van de personages.

Dat een hoogleraar oude talen graag een eeuwenoude Aramese tekst ontrafelt, is logisch. Maar dat hij acuut het vliegtuig neemt als de tekst verdwenen blijkt, zonder zijn vrienden in te lichten waardoor hij prompt verdacht wordt, komt wat wonderlijk over. Nog minder geloofwaardig wordt het verhaal wanneer de hoofdpersonen eenmaal weten dat de wereld in gevaar is. Wat doen ze dan? Rondjes rijden om het onderkomen van de vijand te vinden. Een machtige vijand die bovendien nergens voor terugdeinst, dat weten ze inmiddels.

Daarnaast rammelt de plot. Het begin is veelbelovend: wat staat er in het perkament dat Anna in handen heeft gekregen, wie zit er allemaal achteraan? Het eerste slachtoffer -een boekhandelaar- valt, en een priester in Rome wordt gechanteerd. Heel gevaarlijk allemaal. Maar dan volgt een soort anticlimax. De zoektocht naar de tekst wordt niet mooi uitgewerkt; de schrijver maakt te grote stappen. De gevangenneming van Anna en de oplossing daarvoor zijn een feit voor je het weet.

De lezer maakt zich geen moment zorgen: dit boek is duidelijk voorbestemd om goed af te lopen. Tot opeens blijkt dat er helemaal geen eind komt. Er volgt een tweede deel. Waarom is dit boek al uitgegeven? Een serie is geen excuus voor een verhaal dat niet af is. 

N.a.v. Titel: ”De eerstelingen”, auteur: Ton van Mourik, uitgeverij: Mozaïek, Zoetermeer, 2006, ISBN 90 239 9202 4, Pagina’s: 281, Prijs: € 17,90.