Een jonge vrouw verliest haar man en blijft met haar kinderen achter. Dan breekt ook nog de oorlog uit en volgt een wegvoering naar het concentratiekamp. Een droevig verhaal, maar toch is ”Danseres zonder benen” het favoriete boek van docente Jeanet Reijnders. Ze vindt de roman puur, diepzinnig en aangrijpend. 

Naan: M. J. Reijnders
Leeftijd: 28 jaar
Woonplaats: Gorinchem
Functie: Docent aan de Gomarus Scholengemeenschap te Gorinchem.

Favoriete boek: ”Danseres zonder benen” van Clara Asscher Pinkhof.

Bijzondere titel.
„Ja, heel veelzeggend. De hoofdpersoon voelt zich namelijk een danseres zonder benen, na het overlijden van haar man. Ze moet dansen om zich te redden in het leven, maar benen –haar echtgenoot dus heeft ze niet meer.”

Wanneer voor ’t eerst gelezen?
„In mijn studententijd. Ik was toen 21. Iemand tipte me dat het een goed boek was. En ik was zo onder de indruk dat ik het wel tien keer heb gelezen. De roman is heel veelzijdig: er staan brieven in, gedichten, flashbacks. Maar toch leest ie heel gemakkelijk.”

Waar gaat ”Danseres zonder benen” over?
„Een joodse vrouw wordt al op jonge leeftijd weduwe. Daarna moet ze alleen de zorg voor haar gezin dragen. Ze worstelt daar erg mee, maar toch gaat ze door. Als later de oorlog uitbreekt, komt ze terecht in een concentratiekamp. Daar wijdt ze zich aan de gevangen kinderen en vertelt hen verhalen en zingt liedjes om hun leed te verzachten. Ze overleeft het kamp en gaat daarna naar Palestina. Een heel aangrijpend verhaal.”

Sterk thema?
„De strijd met de Heere in het loslaten van haar man. Zij wil hem houden, maar God zegt dan tegen haar: Ik ga je liefste wegnemen om hem te bewaren voor verdriet en wonden. Na een hele diepe worsteling gaat ze opzij om God door te laten gaan. Dan is het goed; de Heere heeft het juiste gedaan. Dat blijkt later wel, want haar echtgenoot had de oorlog niet aangekund.”

Literaire kwaliteiten?
„Clara Asscher Pinkhof is heel sterk in het omzetten van gevoelens in woorden. Wat je leest is heel puur.”