Van Miriam, uit "Het fotomysterie" van Jack Didden, zijn plotseling beide ouders verdwenen. Wel vindt ze de handtas van haar moeder. "Hij was open en de inhoud lag verspreid over de grond." Als ze de volgende dag wéér thuiskomt, is het hele huis in wanorde: er zijn inbrekers geweest en die hebben duidelijk naar iets gezocht. Maar naar wat? Wanhopig ongerust zoekt ze steun bij haar vriendin Femke. De vader van Femke schakelt de politie in, maar die kan in eerste instantie niet zo veel uitrichten, behalve voor wat bewaking zorgen. 

Daarom gaat Miriam dapper zelf op onderzoek uit. Ze ontdekt dat haar moeder met lippenstift woorden op de muur heeft geschreven en die betekenen het begin van een oplossing van het raadsel. Al schitteren moeders aanwijzingen bepaald niet door duidelijkheid en al brengt een televisieprogramma Miriam zeer toevallig op het juiste spoor. Ze had moeders aanwijzingen dus evengoed helemaal niet kunnen begrijpen. En wat dan? 

Door dit toeval ontdekt ze dat het om een fotorolletje gaat. Heeft de geheimzinnige, in het zwart gehulde figuur die ze telkens in haar omgeving ontdekt, ermee te maken? En wat is de rol van die joviale oom Albert? Langzamerhand wordt het Miriam duidelijk dat ook de oorlog in Joegoslavië een belangrijk gegeven is in het mysterie. 

Plotseling slaan de Joegoslavische (oorlogs)misdadigers hard toe: Miriam wordt gevangen genomen en in contact gebracht met haar eveneens gevangen ouders. Door slim te handelen weet ze aan haar vervolgers te ontsnappen. En de politie is juist op tijd. 

"Het fotomysterie" is wel het spannendste van de drie hier besproken boeken, maar het verdriet van de drie hoofdpersonen om het gemis is steeds even groot. Wat taalgebruik betreft valt er op twee van de drie titels echter het nodige aan te merken: zowel in "Een heel bijzondere hond" als in "Het fotomysterie" valt nogal eens een vloek. 

N.a.v. "Het fotomysterie", door Jack Didden; uitg. Leopold, Amsterdam, 2003; ISBN 90 258 3732 8; 123 blz.