In de serie "De Rode Ruiters" van Johannes Visscher is het vijfde deel ("Raadsels rond Ravendal") uitgekomen. En ook nu weer vormen roodharige Freek en dito Dick Ruiter en hun zusje Ilse de avontuurlijke hoofdpersonen. Avontuurlijk zijn ze van aard, maar ze roepen het avontuur ook steeds weer over zich af. 

Ravendal is een boerderij in de bossen van de Veluwe, en daar -zo ontdekken de jongelui- verbergen zich drie geheimzinnige figuren die zich opvallend onopvallend gedragen. En dus gaat ons drietal die zaak eens onderzoeken. 

De lezer is in het begin van het boek er al over geïnformeerd dat het gaat om de beroving van een diamantair, die nogal nonchalant met zijn rijkdommen omsprong en gevaarlijk eenzame weggetjes naar huis nam. Die diamanten kan hij terugkrijgen, als hij maar een flinke zak geld op een parkeerplaats langs de autosnelweg inlevert. 

Het loopt allemaal anders. Dat heeft dikwijls te maken met fouten die de hoofdpersonen (inclusief de misdadigers) of mensen in de omgeving maken. En die gelukkig vaak, althans wat de Rode Ruiters betreft, in hun voordeel uitpakken: een autosleutel die opa buiten laat hangen; een mobieltje dat Freek plotseling op een domme manier kwijtraakt en dat juist daardoor goed van pas komt; een sleutel in een klomp die het misdadige trio bijna op een presenteerblaadje aanbiedt. Enzovoort. 

Alles bij elkaar genomen best spannend, soms op het gevaarlijke af, maar iedereen blijft er optimistisch onder. Zelfs twee van de onverlaten laten zich plotseling van hun goede kant zien, als ze merken dat ze zelf bedrogen zijn. "Dit heb ik nog nooit meegemaakt... De ene boef vangt de andere boef." 

Het boek heeft een christelijke signatuur. Wat situaties en intriges en zo betreft, doet de serie me erg denken aan de "Chris en Jorieke"-reeks van Bert Wiersema. Maar die is naar mijn gevoel wat uitgekiender, en wat taalgebruik betreft wat 'verfijnder', zeg maar. 

N.a.v. "Raadsels rond Ravendal", door Johannes Visscher; uitg. Den Hertog, Houten, 2003; ISBN 90 331 1704 5; 120 blz.