Constantijn de Grote, de eerste christelijke keizer, is gestorven. Generaals en familieleden vechten nu om de macht. Het hele rijk valt ten prooi aan corruptie. In deze chaotische tijd het jaar 338- speelt de door Thomas Locke knap geschreven roman "Naar de einden der aarde". 

Hoofdpersoon is Kieran, de jongste zoon van Cletus, die de Noord-Afrikaanse landerijen van een consul beheert. Als gevolg van de chaos in het rijk dreigt het landgoed echter te gronde te gaan. Cletus stuurt Kieran op reis naar Carthago, Rome en Constantinopel (goed dat er kaartjes voorin het boek staan), om zijn twee halfbroers en de zoon van de inmiddels overleden consul om hulp te vragen. Onderweg ontmoet Kieran de christelijke handelaar Hannibal en zijn dochter Lydia, met wie hij verder reist. 

Kieran ondervindt veel tegenslag. Piraterij, afgoderij, decadentie en gevangenschap bedreigen hem. Kierans liefde voor de schijnbaar onbereikbare Lydia maakt het leven voor hem nog moeilijker. 

Niet gezocht
Op de eerste bladzijde van de roman is Kieran al op reis. De lezer wordt gaandeweg van de voorgeschiedenis op de hoogte gebracht, doordat de auteur geregeld Kierans herinneringen beschrijft. Daaruit maak je op dat Kieran juist voordat hij vertrok, slachtoffer van een mysterieuze vergiftiging is geworden en dat hij twee bruten van halfbroers heeft, die hem vroeger het leven zuur hebben gemaakt. 
Thomas Lockes sterke kant is zijn vermogen om weinig woorden te gebruiken. Dat maakt wel, dat je als lezer bij de les moet blijven. Het hoofdmotief van het boek de zoektocht van een jonge man in de verwarrende vroegchristelijke periode- is zeer abstract. 

Dat de niet-christelijke Kieran dankzij de christenen Hannibal en Lydia ontdekt dat er in het leven andere waarden zijn dan geweld, macht en geld, lees je ook alleen tussen de regels door. Dat zal het boek voor de doorsnee lezer niet zo gemakkelijk toegankelijk maken. Soms krijg je de indruk dat de schrijver té vaag blijft. Wat is nu werkelijk de betekenis van het christelijk geloof voor de hoofdpersonen? Het blijft echter een verademing dat de boodschap er in dit boek niet dik bovenop ligt. 

De schrijver heeft zich grondig in de omstandigheden en gewoonten van de vierde eeuw na Christus moeten verdiepen. Hij brengt spanning in het verhaal door verschillende gevechten, brand en gevangenschap beschrijven, zonder sensationeel te zijn. Hij brengt met de liefde tussen Kieran en Lydia ook romantiek in het boek, zonder dat de motieven gezocht overkomen. 

N.a.v. "Naar de einden der aarde", door Thomas Locke; uitg. De Groot Goudriaan, Kampen, 1996; 288 blz.