Bepaald 'in' is ze op dit moment, de Amerikaanse auteur Bodie Thoene. Wie erop let, zal haar boeken bij veel vrienden of familieleden in de kast zien staan. In de vakantie kon ik constateren dat de dikke romans van Bodie Thoene tot de meest geliefde vakantielectuur behoorden en de aanleiding vormden tot menig gesprek over goede literatuur. 

Wie één deel van haar "Kronieken van Sion" (over de gebeurtenissen ten tijde van de oprichting van de staat Israël) gelezen heeft, zal de overige delen niet willen missen. Inmiddels is uitgeverij Kok in Kampen begonnen met de uitgave van een nieuwe serie van de bij ons inmiddels populaire Amerikaanse schrijfster: "De erfenis van Shiloh". Het eerste van de drie delen heeft als titel meegekregen "In het huis van mijn vader". 

De proloog van het boek beschrijft enkele oorlogshandelingen op 15 september 1940 in Groot-Brittannië. Aan het einde van dit eerste deel zijn we echter pas in het Amerika van 1918. Bodie kan nog even vooruit en het lezende publiek mag van haar vele pagina's humor, sentiment, spanning en verrassende ontwikkelingen verwachten. 

Europees front
Te midden van de mannen van de Amerikaanse C-compagnie, die aan het einde van de Eerste Wereldoorlog de oceaan is overgestoken om samen met de Britten en Fransen het leger van de Duitse agressor keizer Wilhelm II te verslaan, bevinden zich vier jonge vrienden. Hun namen zijn Max Meijer, Ellis Warne, Jefferson Canfield en Birch Tucker. Max is van joodse en Ellis van Ierse afkomst. Beiden zijn redelijk welgesteld. Jefferson is een neger. De vierde man is de boerenzoon Birch Tucker, een tragische figuur. 

De lezer wordt van het medeleven van het Amerikaanse 'thuisfront' op de hoogte gehouden. De oorlog in Europa is verschrikkelijk. Strijd, ziekte en ontbering maken slachtoffers onder de soldaten. Uiteindelijk worden de wapens neergelegd. De overwinnaars worden eerst in Parijs en later in de Verenigde Staten als ware helden gehuldigd. 

Terug in Amerika moet Ellis Warne echter verwerken dat hij gedeeltelijk invalide is. De neger Jefferson Canfield ervaart dat de blanken hem, ondanks al de heldendaden die hij voor Amerika heeft verricht, niet volledig accepteren. Hij moet zelfs zijn krijgsplunje uittrekken om problemen met fanatieke blanken te voorkomen. De Ku Klux Klan komt gevaarlijk dicht in zijn omgeving! Verdrietig is de terugkeer van Birch Tucker. Diens moeder en zijn broer Bobby zijn inmiddels overleden en zijn vader, aan de drank verslaafd, verstoot en bedreigt hem als Birch het christendom niet wil afzweren... 

Structuur
Max Meijers karakter wordt het minst positief beschreven. Hij verwekt bij zijn meisje Irene tot tweemaal toe een kind, maar reist desondanks naar Europa om te gaan studeren. Hij bekommert zich niet meer om Irene. Er is in dit boek een plaats voor religie ingeruimd. Helaas wordt die typisch Amerikaans weergegeven: nogal oppervlakkig. 

Het boek heeft in feite de structuur van een Amerikaanse televisieserie. Er is sprake van een snelle wisseling van perspectief. Op het ene moment zit je in gedachten bij de helden op het slagveld en plotseling ben je bij hun familie in Amerika. Na enkele pagina's met de een of andere romanfiguur te hebben meegeleefd, komt er weer een ander in beeld, die ook weer snel plaats moet maken voor familie of vrienden in een ander deel van de Verenigde Staten. Zo worden er in feite heel wat levensgeschiedenissen verteld. Het gevolg is dat een groot aantal figuren een plaats in het verhaal gekregen heeft. Ze kennen elkaar doorgaans niet. Dat leest niet gemakkelijk, vooral als de lezer de gelegenheid ontbreekt om deze lijvige roman in één adem uit te lezen. 

Men wordt eigenlijk verplicht om de delen twee en drie aan te schaffen om de proloog, waarin de redding van een Duitse vliegenier in 1940 beschreven wordt, te kunnen begrijpen. Over hem wordt in deel één zelfs niets meer verteld. 

Thema's
Mij viel het ook op dat één centraal, overkoepelend thema in dit boek ontbreekt. Er worden te veel problemen tegelijk aan de orde gesteld. Enkele daarvan zijn: de integratie van Ieren en joden in de Amerikaanse samenleving, de rassenstrijd, het machtsmisbruik, religie, politiek, het verwerken van oorlogservaringen en het verlies van dierbare familieleden. De schrijfster kan deze thema's niet allemaal voldoende uitdiepen, althans, niet in het eerste deel. Daardoor heeft het boek iets oppervlakkigs gekregen. 

Ada Versteeg is verantwoordelijk voor de vertaling, die een goede indruk maakt. Wel denk ik dat het vertalen van Amerikaanse dialectwoorden een probleem voor haar vormde. Soms koos zij voor een merkwaardige oplossing. Zo vind ik een woord als "kereltien" toch een beetje te Drents klinken in de mond van een Amerikaan. 

Ik denk dat deze roman wel eens een bestseller zou kunnen worden... 

N.a.v. "In het huis van mijn vader", door Bodie Thoene; uitg. Kok, Kampen, 1996; 320 blz.