Om als buitenstaander eerlijk partij te kunnen kiezen in een conflict, moeten alle partijen aan het woord komen. A. B. Yehoshua beschrijft in "De minnaar" iedere gebeurtenis en de sociale verhoudingen tussen de hoofdpersonen vanuit verschillende perspectieven. 

Het hoofd van de hoofdpersonen is een open boek: een literaire truc die ervoor zorgt dat je als lezer van bladzijde 1 tot en met 397 geboeid blijft, wat er verder ook als inhoud aan bod komt! Een grote brok psychologie en levensvragen is daarbij in het boek verwerkt. 
Je wordt als het ware gedwongen om je in te leven in de personages: heeft Adam gelijk als hij van z'n vrouw de suffe Asja die leeft voor haar studie- af wil? Heeft Asja reden om te zijn zoals ze is en om een buitenechtelijke verhouding met Gavriël, "de minnaar", aan te knopen? 

Zijn de scheve schaatsen die Daffi, de dochter van Adam en Asja rijdt, slechts vragen om aandacht? De ontknoping, het terugvinden van de verdwenen minnaar, komt pas helemaal aan het eind van het boek, zodat je als lezer ook ongeduldig begint mee te zoeken. 

Niet verheffend
Een en ander zorgt ervoor dat je dit boek niet gedachteloos en "vrijblijvend" leest. Het taalgebruik en de beschrijvigen over en van seksualiteit zijn niet verheffend. Bovendien wordt er gevloekt. Over het geloof wordt niet gerept, over maatschappelijke vraagstukken des te meer. 

Het huwelijk bijvoorbeeld wordt als mislukt gezien. De andere verhoudingen zijn geslaagd, hoewel van korte duur. Alles bij elkaar genomen reden genoeg om het boek dicht te laten, hoe groot het schrijftalent van deze Israëlische hoogleraar dan ook moge zijn. 

N.a.v. "De minnaar", door A. B. Yehoshua; uitg. Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1996.