"Het huwelijksfeest" van Meint van den Berg is aanvankelijk een boek vol overspelige gedachten. Ds. Andries Koelman blikt vooruit vanwege het naderende jubileum van zijn huwelijk met Sarie, en krijgt het benauwd. Minder negatieve gevoelens heeft Koelman als hij zijn relatie met gemeentelid Yvonne van Gerven in ogenschouw neemt. Hij verdedigt zijn overspel zelfs met een beroep op Gods liefde, al gaat hij tijdens sommige pastorale contacten wel extra zweten. Op de dag voor het feest met Sarie wordt Koelman tussen de lakens betrapt. Zijn reactie zien we door de ogen van de schooldirecteur, naar wie Yvonnes dochtertje gevlucht is. In het laatste deel van dit drieluik weegt Sarie haar huwelijksleven. 

Ik vind "Het huwelijksfeest" geen geslaagd boekje. De tekening van de figuren blijft erg aan de oppervlakte. Aan de ene kant is de ontwikkeling van het verhaal weinig verrassend, aan de andere kant komt het mogelijke einde van de relatie tussen Andries en Yvonne op de laatste bladzijde weer geheel uit de lucht vallen. Ook de verhaaldraad met collega Hans van Sevenum wordt niet uitgewerkt. Op een irritante manier loopt seksualiteit door dit boekje van Van den Berg. 

Het taalgebruik verschafte me evenmin veel genoegen. Wat moet je met een beeld als: ,,In het slotkoor van het eerste deel zong de mij onbekende alt met een aardappel in de keel" (pag. 64). Wat moet je met belegen zinnen als ,,Tal van gemeenteleden complimenteren me juist altijd omdat ik thuis zo'n gezellige, warme sfeer weet te scheppen. Dat is andere koek!" (pag. 110) Met "Pelgrimage" heeft Meint van den Berg een paar jaar geleden bewezen een roman te kunnen schrijven. Die blijf ik me herinneren, ook na verschijning van "Het huwelijksfeest". 

N.a.v. "Het huwelijksfeest", door Meint van den Berg; uitg. Kok Voorhoeve, Kampen, 1995; 144 blz.