In 1904 vertrekt Hannah Breece naar Alaska. De dan 45-jarige Amerikaanse onderwijzeres zal gedurende veertien jaar aan Eskimo-kinderen lesgeven. Ontberingen en avonturen staan haar te wachten in dit ruige, voorheen Russische gebied. Hooggestemd idealisme maken het Hanna mogelijk de barre omstandigheden te doorstaan, waarvan ze op boeidende wijze verslag doet. 

Hannah Breece is vast van plan mee te helpen aan de verbreiding van de Amerikaanse beschaving bij de onderontwikkelde bevolking. Overal waar ze komt, heerst armoede en gebrek, maar door haar ijzeren doorzettingsvermogen slaagt de onderwijzeres er telkens weer in iets moois tot stand te brengen in de plaatsen waar ze les geeft. 

Later, terug in haar geliefde Pennsylvania, vragen toehoorders van lezingen die zij geeft of zij de avonturen en belevenissen op schrift wil stellen. Dat doet ze, maar de memoires blijven jaren in de kast liggen. Achternicht Jane Jacobs vat de handschoen op en werkt het manuscript om tot een leesbaar geheel. Zij voorziet de belevenissen van Hannah Breece van een uitgebreid voorwoord, commentaar en toelichting. Een paar kaarten van Alaska maken het de lezer mogelijk Hannahs trektochten nauwkeurig te volgen. Daarnaast geven de vele foto's een welkome aanvulling. Door de naspeuringen die Jane Jacobs heeft verricht, krijgen de memoires meer diepgang. 
Een minpuntje is de hautaine politiek-correcte toon die Jacobs voortdurend aanslaat als soort postume verontschuldiging voor de 'ouderwetse' opvattingen van haar oudtante en tijdgenoten. 

N.a.v. "Een dame in het oude Alaska", door Hannah Breece; uitg. Bruna, Utrecht, 1996; 279 blz.