Yvonne, een weesmeisje, komt bij een oude oom en tante in huis. Ze heeft het daar, vooral in het begin, behoorlijk moeilijk. Ze voelt zich erg eenzaam en fleurt op als ze een vriendin krijgt, Carolien. Maar na een poosje moet ze kiezen, denkt ze: voor Carolien of voor Betty. Dan komt ze in een diep dal terecht. Weer voelt ze zich het eenzame, onbegrepen meisje. Maar langzaamaan herwint ze haar zelfvertrouwen. Ze krijgt niet alleen Carolien en een paar fijne vriendinnen terug, maar ze leert ook Ruud kennen. En dat betekent heel veel voor haar. 

"Licht aan de horizon" is een roman, zoals er reeds vele verschenen zijn. Het deed mij denken aan de meisjesboeken van vroeger, over ietwat zielige hbs-meisjes die toch nog gelukkig worden. Het boek is weinig oorspronkelijk, maar misschien had de auteur dat ook niet voor ogen. Als ze een gewoon, gezellig en principieel verantwoorde roman heeft willen schrijven, dan is ze daarin wel geslaagd. Verdere verwachtingen moet de lezer niet hebben. 

De karakterbeschrijvingen zijn nogal oppervlakkig en veel problemen (die zich in het boek aaneenrijgen) worden wel erg snel en simpel opgelost. Ik bedoel dan bijvoorbeeld de houding van tante Louise, van heel hard en streng naar behoorlijk mild, en het genezingsproces van mevrouw De Groot (die psychisch in de put zat). 

N.a.v. "Licht aan de horizon", door Hanny van de Steeg-Stolk; uitg. De Banier, Utrecht, 1995; 200 blz.