Wie een ervaren jeugdboekenrecensent is, heeft het niet per definitie in zich ook een goed schrijver binnen dit genre te worden. Hans Mijnders maakte de stap en schreef een verdienstelijk debuut.

"Schuld!" sluit in veel opzichten aan bij de jeugdroman "Brand!" van Erik de Gruijter (ook al dat uitroepteken; wachten we nu op "Roof!", "Straf!" of "Beet!"?), waarmee de uitgever uit Houten vorig jaar voorzichtig, in aanvulling op de bestaande uitgaven voor de reformatorische jeugd, een nieuwe lijn uitzette: een hedendaags thema, goed uitgewerkt, in een eigentijdse jas. Niet dat ik de twee genoemde titels te schreeuwerig vind, -"Avontuur op een eiland" is het ook niet meer- maar bij dergelijke boeken horen inhoudelijker titels. De lezer kan met "Schuld!" nog te veel kanten op, ondanks de dubbele laag.

Belangrijker is echter de inhoud van dit boek, waarin het perspectief met name bij de brugklasser Michiel Bremmers ligt. Zijn stoere gedrag te midden van leeftijdgenoten compenseert het ontbreken van een thuis, waarin gevoelens geuit en ervaringen gewisseld worden. Als hij aanwijzingen heeft dat er dingen niet kloppen, gaat Michiel op onderzoek naar zijn vaders gedrag. Met behulp van Ingrid ontdekt hij dat zijn vader gokt. Het verhaal is echter nog lang niet ten einde, als hij deze sleutel om de deur naar zijn vaders leven te openen, gevonden heeft. Het gaat dan niet meer om wat Michiels vader doet -het hoogtepunt zit te vroeg in het verhaal-, maar om hoe zijn beide ouders op de ontdekking zullen reageren. Op deze tweede, kleinere ontknoping volgt het einde van dit jeugdboek.

Emotie
Met "Schuld!" biedt Hans Mijnders voor een moeilijk bereikbare categorie l ezers (twaalf-plus) een verhaal met spanning, met dramatiek, met een zorgvuldig verwoorde boodschap, zowel waar het gaat om de school, het gezinsleven, de omgang met vrienden als de zorg van God. Het taalgebruik in dit debuut is van een goed niveau, al mag het van mij wel wat losser. Te vaak is een uitroepteken nodig, vooral in het begin, sommige woorden zijn te gekunsteld ("oelewapper" -hoor ik mijn kinderen nooit tegen elkaar zeggen- of "knallende ketels"), sommige dialogen te onnatuurlijk ("Man, schei uit"; is dit taal voor de lerarenkamer?).

De uitstraling van Michiel op de aantrekkelijke omslag van Kees van Scherpenzeel zal de verkoop- cijfers van "Schuld!" ten goede komen.

N.a.v. "Schuld!", door Hans Mijnders; uitg. Den Hertog, Houten, 1999; ISBN 90 331 1388 0; 163 blz.