Het sympathieke aan de boeken van Arjen van Hoorn over Mientje is dat de personen zo veel op echte mensen lijken: ze zijn niet allemaal zo zeker van zichzelf en ze weten niet allemaal haarfijn te vertellen hoe alles moet. Mientje is daar een voorbeeld van, en zeker ook haar moeder. 

In "Schaduwen op Avondrust", het vijfde deel alweer van de Mientje- cyclus (zes delen), blijft het verleden Mientje achtervolgen. Ze is ontzettend bang dat haar dochter Lies hetzelfde zal overkomen als haar: ongetrouwd zwanger raken. Mientje zelf is over die jeugdzonde nog steeds niet met God in het reine gekomen. Verder maakt Mientje zich ernstig zorgen over de gezondheid van haar ouders en van haar man Gerrit. 

Arjen van Hoorn beschrijft het leven van Mientje en haar familie in een sobere, prettig lezende stijl. De dialogen doen niet gekunsteld aan en dat is een verademing binnen het genre christelijke streekroman. 

Inhoudelijk ademt het boek de tevredenheid met het eenvoudige: "Ze hadden met z'n drieën gezellig een beschuitje bij de thee genomen. "We maken er vanmorgen een klein beetje feest van, Lies", had opa gezegd. "Maar morgen krijg je geen beschuit, hoor. En straks zal ik je flink aan het werk zetten."" 

N.a.v. "Schaduwen op Avondrust", door Arjen van Hoorn; uitg. Frits Hardeman, Ede, 1999; ISBN 90 76430 03 9; 229 blz.