Vaak hebben verhalen die gebaseerd zijn op historische gebeurtenissen wel wat. Ze brengen het verleden tot leven zonder dat er al te hoge eisen aan de verbeelding worden gesteld. Het genre heeft ook zijn bezwaren. Voor de lezer is het namelijk lang niet altijd duidelijk wat de historische feiten zijn en wat aan het brein van de schrijver is ontsproten. Werkelijkheid en fantasie gaan dan door elkaar lopen. Dat gebeurt in "De zoon van de Lach", een roman gebaseerd op het leven van de aartsvader Jakob. 

De schrijver van het boek, Frederick Buechner, is een meeslepende verteller. Hij gebruikt geen woord te veel en voert de lezer door zijn directe stijl heel gemakkelijk mee het verhaal in. Daarbij kruipt hij als het ware in de huid van de hoofdpersoon, die persoonlijk verslag doet van de dingen die hij meemaakt. Het grootste deel van het boek draait om Jakob, de zoon van Izaäk, die door Buechner met "de Lach" wordt aangeduid. In de laatste hoofdstukken van het boek komt Jakobs zoon Jozef aan bod. 

De lijn van het boek volgt de geschiedenissen die we uit het Oude Testament kennen. De hoofdstukken dragen titels als "De ram in het struikgewas", "De rode bonen", "De zegen" en "Het gestreepte pronkgewaad". Maar Buechner maakt er wel heel erg zijn eigen verhaal van, met bestanddelen die echt niet in de Bijbel zijn terug te vinden. Dat geldt voor de inkleuring van het karakter van Jakob, maar ook voor feitelijke gebeurtenissen. Het moet gezegd: dat spoort wel aan na te lezen wat er nu werkelijk in Genesis staat. Maar of je er als lezer nu uiteindelijk zo veel mee opschiet? 

Wie "De zoon van de Lach" ter hand neemt, stuit op flink wat platvloersige episodes en onsmakelijke beschrijvingen van de hygiënische situatie in de tijd. Daar staan ontroerende en op een bepaalde manier heel eerbiedige passages tegenover. Overigens is de geestelijke dimensie van de roman nogal zweverig. "Is zijn belofte maar een droom? Is het in onze dromen dat we een glimp zien van de volheid van zijn belofte?" luiden de slotzinnen. 

Slordig is een in het oog springend verschil tussen de buiten- en de binnenkant van het boek. Op de kaft luidt de titel "Zoon van de Lach", op de binnenpagina's is dat "De zoon van de Lach". Het scheelt slechts twee letters, maar het is wel een misser. 

N.a.v. "De zoon van de Lach", door Frederick Buechner; uitg. Kok Kampen, 1998; ISBN 90 242 6335 2; 240 blz.