Op de dag dat ze veertig wordt, begint Miriam aan een dagboek. Ze weet niet goed wat ze met zichzelf aan moet. Haar moeder, die ze jaren verzorgd heeft, is pas overleden. Nu is ze helemaal alleen overgebleven, er is niemand meer die ze in vertrouwen kan nemen. Van wanhoop is echter geen sprake. "Gods weg is volmaakt; het woord van de Heere is beproefd, Hij is een schild voor allen die op Hem vertrouwen", schrijft ze. 

De hoofdpersoon van de roman "Miriam" is lid van een Amish-gemeenschap in Noord-Amerika. De schrijfster van het boek behoort zelf ook tot deze religieuze stroming. Ze koos de naam Carrie Bender als pseudoniem. 

Ik denk dat het met name de achtergrond van de auteur is die "Miriam" tot zo'n sympathiek boek maakt. Zonder enige sensatiezucht beschrijft ze de traditionele leefwijze van de Amish, die ze als iets vanzelfsprekends ervaart. De wereld is vol snelle auto's, maar Miriam gaat met paard en wagen boodschappen doen. 

Op ongekunstelde wijze weet Carrie Bender de hoofdpersoon van het boek tot een vrouw van vlees en bloed te maken. Een mens met een groot geloofsvertrouwen, maar ook met zelfkennis. "Ik ben alleen maar een zwak, zondig, sterfelijk en eigengerechtig mens. Isaac denkt dat ik een goede christin ben, maar dat ben ik helemaal niet. Wat ben ik slap en egoïstisch! Ik eet als ik honger heb en drink als ik dorst heb. Ik doe wat ik wil en wanneer ik het wil." 

Wat verhaal betreft is het boek verder niet echt spectaculair. De loop van de gebeurtenissen is misschien zelfs wel een beetje voorspelbaar: Miriam wordt huishoudster bij een weduwnaar en ze komt daardoor in contact met Nate, een man op wie ze tegen wil en dank verliefd wordt. Uiteindelijk komt alles op zijn pootjes terecht, maar daar gaat heel wat tijd en strijd overheen. 

N.a.v. "Miriam", door Carrie Bender, uitg. De Groot Goudriaan, Kampen, 1999; ISBN 90 6140 628 5; 158 blz.