De naam Toon Tellegen zal door mensen die enigszins vertrouwd zijn met kinderliteratuur direct in verband worden gebracht met zijn dierenverhalen. Een paar kenmerken van deze verhalen volgens de auteur: van elk dier komt maar één exemplaar voor, alle dieren zijn even groot en ook spreken ze allemaal dezelfde taal. In zijn nieuwe verhalenboek, "De genezing van de krekel", heeft de schrijver deze regels toegepast. 

Centraal in deze nieuwe fabel staat de krekel. Op een dag voelt de krekel iets vreemds in zijn hoofd, iets wat hij nog nooit heeft gevoeld. Aan de mier vertelt hij over het "grote onwrikbare gevoel in zijn hoofd." De mier antwoordt dat de krekel somber is. Met dit gevoel zit het dier enorm. Hij heeft soms het gevoel dat zijn hoofd een steen is, zo zwaar drukt de somberheid. 

De hele houding van de krekel is zo triest, dat alle dieren in het bos er somber van worden: de leeuw gaat treurig brullen, de vlinder fladdert droefgeestig, de snoek zwemt lusteloos 

De krekel heeft zelfs geen zin in zijn verjaardag. Alle dieren krijgen een brief met het bericht dat het feest niet doorgaat. Voor de zekerheid bakt hij een kleine, treurige taart. Hij feliciteert zichzelf met de woorden: "Nergens mee gefeliciteerd, krekel." 

Van alles onderneemt de krekel om van zijn sombere gevoel af te komen. Hij doet pogingen het gevoel uit zijn hoofd te slaan, hij schrijft een brief aan het sombere gevoel... maar alles zonder resultaat. 

Ook de andere bosbewoners doen pogingen de krekel te helpen. De eekhoorn heeft het meest succes. Het lukt de eekhoorn een deel van het sombere gevoel los te scheuren. 

Als de krekel op een dag zijn getsjirp laat horen, willen de dieren weten hoe hij beter is geworden. "Zomaar", zegt de krekel. "Ik ben zomaar beter geworden." Liefhebbers zullen ongetwijfeld genieten van dit nieuwe verhalenboek. Dat onder de schare fans van Toon Tellegen veel volwassenen zitten, verwondert mij niet. 

Voor ouderen is het begrijpen -en herkennen- van de beschreven depressie groter. Ook de humor is soms voor kinderen te subtiel aanwezig. 

Zelf zei Tellegen ooit in een interview: "De dieren zijn natuurlijk inwisselbaar voor mensen." Daarom is dit boek zo veelzijdig: het is ontspannend, grappig, boeiend, maar ongetwijfeld voor veel lezers ook herkenbaar. Knap wanneer je als auteur al deze kenmerken in een boek kunt verwerken. 

N.a.v. "De genezing van de krekel", door Toon Tellegen; uitg. Querido, Amsterdam, 1999; ISBN 90 214 8431 5; 119 blz.