"Een thriller die aan spanning wint naarmate het verhaal vordert", meldt de uitgever op de achterkant van "Nachtwakers". Voordat ik het boek ging lezen, verwachtte ik daarom een verhaal dat maar langzaam op gang komt. Die veronderstelling bleek te kloppen. 

Bijna de helft van het boek heeft Jon Henderson nodig om de spannende beginsituatie te creëren: Brian en Rebecca staan volkomen onverwacht voor een lege wieg waarin hun baby hoort te liggen. In plaats van hun kind treffen ze een met juwelen versierde dolk aan. Ze maken een minstens zo afgrijselijk moment mee als ze hun baby weer terugzien, op een tv-scherm tijdens een Iraakse propaganda-uitzending. 

Het verhaal speelt zich af rond de pogingen het kind terug te krijgen. Daarnaast tekent Henderson de gebeurtenissen rond personen die in opdracht van de naamloze Amerikaanse president een "diplomatieke missie" uitvoeren. Daarbij speelt een Iraakse informant een belangrijke rol. 

Henderson verweeft in "Nachtwakers" allerlei thema's: spionage, een griezelige Iraakse sekte, oorlog, romantiek en geloof. Wat mij betreft is dat wat te veel van het goede, omdat het verhaal voor mijn gevoel als los zand aan elkaar hangt. De manier waarop hier en daar over God wordt gesproken ("God liet me mijn zegje doen, en liet me daarna een tijdje in mijn sop gaar koken", blz. 110) zal niet iedereen aanspreken; mij bevalt zo'n vermenselijkte benadering van God in ieder geval niet. 

N.a.v. "Nachtwakers", door Jon Henderson; uitg. Voorhoeve, Kampen, 1998; ISBN 90 297 1567 7; 384 blz.