De twee nieuwe boeken van inmiddels ervaren schrijvers als Geesje Vogelaar- van Mourik en J. D. Heemskerk lezen lekker weg. De spanning is voelbaar, al twijfelt de lezer geen seconde aan de goede afloop.

In "Jou kan ik niet vergeten" beschrijft Heemskerk het leven van een jonge man en een jonge vrouw, die beiden voor hun verleden vluchten. Stefan heeft een kind bij een vrouw met wie hij niet kan en wil trouwen. Hij zoekt zijn geluk bij de marine. Coby's moeder is een prostituee. Lange tijd durft Coby hiervoor niet uit te komen. Een onverwachte ontmoeting tussen hen in de trein vormt het begin van het boek, de huwelijksdag de afsluiting. Heel duidelijk komt naar voren dat een christen geen onfeilbaar mens is. De predikantsvrouw is daar het duidelijkste voorbeeld van.

Geesje Vogelaar gunt de lezer in "Anke's erfenis" een blik in het gezin van een gescheiden moeder en haar dochter. Ook deze vrouw is op de vlucht voor de werkelijkheid en stort zich op haar werk. Een gewone kantoorbaan is niet genoeg. Iedere vrijdagavond en zaterdag staat ze in de boekenwinkel. De oorzaak van de scheiding ligt bij Roelof, vindt zij. Die kon aan niets anders dan aan zijn werk denken.

Door een brief uit het dagboek van hun jong gestorven dochtertje Anke komen ze nader tot elkaar. "Wees de minste maar", schrijft zij haar ouders. De harten breken en de toenadering waarop de lezer vanaf het begin wacht, is daar. De titel "Anke's erfenis" doet de wenkbrauwen fronsen. Bij de laatste spellingwijziging is er op het gebied van de apostrof niets veranderd. Die is in dit geval dan ook overbodig.

N.a.v. "Jou kan ik niet vergeten", door J. D. Heemskerk; uitg. De Banier, Utrecht, 1998; ISBN 90 336 2576 8; geb. 363 blz.
"Anke's erfenis", door Geesje Vogelaar-van Mourik; uitg. De Banier, Utrecht, 1998; ISBN 90 336 2588 1; geb. 267 blz.