Je moet het wel durven, een bundel poëzie samenstellen voor pubers. Over het algemeen geldt die leeftijdsgroep niet als de meest ontvankelijke voor gedichten: 'ze' vinden je al gauw een watje als je van gedichten houdt. Herman Kakebeeke heeft het aangedurfd. Zijn bundel "Tussen zon en maan. Onweerstaanbare poëzie van vroeg in de ochtend tot diep in de nacht" bevat zeven afdelingen met tien of meer gedichten. 

De samensteller heeft gekozen voor gedichten van dichters die nog in leven zijn. Gezien de broosheid van een mensenleven een lastig criterium, blijkt hier: tijdens het samenstellen van de bundel overleed Hans Warren. Kakebeeke heeft de drie gedichten die hij van hem had geselecteerd, toch maar opgenomen. 

Best bijzonder aan deze bundel is dat er steeds op de linker- en rechterpagina een gedicht over hetzelfde onderwerp staat, zoals bijvoorbeeld over leren lezen. Links staat het bekende gedicht van Ed Leeflang dat begint: "Wanneer zij tekens gaan verbinden/ met dingen die ze hebben, pop en lip,/ of kennen, man en lam, zie ik/ hoe ernstig ze verzinken/ in de veeleisende roman: Ans eet/ Eet Kees?" 

Op de rechterpagina staat van Kees 't Hart: "Kinderen die leren lezen/ zitten in lokalen/ uit te rusten van/ onrustige verhalen."
Het is best een vondst, die duo-gedichten, maar soms doet het wat geforcee rd aan. De keus voor nog levende dichters heeft tot gevolg dat er ook van veel betrekkelijk onbekende dichters werk is opgenomen, werk dus "van jong, aanstormend talent tot [dat van] gestaalde veteranen." De aanwezigheid van gedichten van twee Liter-dichters, namelijk Harmen Wind en Koos Geerds, laten zien dat ook de poëzie van christelijke dichters volop meetelt. Ook van Vlaamse dichters heeft Kakebeeke verzen opgenomen, zodat van de twee gedichten over eten er eentje smakelijk "hutsepot: een huiselijk tafereel" heet. 

De bundel is sober uitgevoerd in een prettig lezende letter en gedrukt op mooi papier. 

Weggaan
---
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.
---
Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
---
Rutger Kopland
---
Weggaan
---
Als een auto die lang in de regen gestaan heeft
optrekt en wegrijdt, blijft waar hij stond achter
een plek die zich van de rest van de straat onderscheidt, even nog, tot hij ook nat is
en niet afzonderlijk meer bestaat.
---
Dat is wat blijft als je weggaat.
---
Anton Korteweg 

N.a.v. "Tussen zon en maan. Onweerstaanbare poëzie van vroeg in de ochtend tot diep in de nacht", door Herman Kakebeeke (samenst.); uitg. Lannoo, Tielt, 2002; ISBN 90 209 4809 1; 136 blz.