"Als mijn zoon een boek van Piet Prins had gelezen, zei hij: "Dat was spannend, pa, maar 't is zeker weer niet echt waar"", sprak de inmiddels overleden onderwijzer en oud-RD-medewerker M. Kanis, alias Oom Rien, in 1999 in deze krant. 

Begin jaren tachtig gaf hij gehoor aan de oproep van zijn zoon "om te schrijven hoe de oorlog werkelijk was." Die inspanningen resulteerden in een tiendelige serie waarin de zesjarige Maarten Gunnink en zijn makkers centraal staan. 

Voor de valkuil van het zoveelste heldenepos bleef Kanis inderdaad bewaard, maar dan vooral doordat hij koos voor een hoofdpersoon van zes jaar. Die verricht nu eenmaal geen verzetsdaden en over genuanceerde oordelen over goed en kwaad wordt een kind van die leeftijd nog niet geacht te beschikken. De pretentie dat kinderen er de Maarten Gunnink-serie maar op na hoeven te slaan "om te weten hoe de oorlog werkelijk was" is dan ook enigszins misleidend. 

Ook een krachtmeting met Piet Prins is niet aan de orde. Daarvan zou pas sprake zijn als ook in Kanis' verhalen een hoofdrol was weggelegd voor volwassenen, verzetshelden en NSB'ers, iets wat niet het geval is. 

Jong als Maarten is heeft hij de neiging te pas en te onpas te vervallen in jeugdige overmoed en stoerdoenerij. Gruwelijke gebeurtenissen als bominslagen en fusillades én de wijze lessen van vader en moeder Gunnink voorkomen erger. 

M. Kanis, "Maarten Gunnink-serie" (1985-1991).