Geerten Gossaert (1884-1958)
Geerten Gossaert was het pseudoniem van Frederik Carel Gerretson, op 9 februari 1884 geboren in Rotterdam-Kralingen. Hij groeide op in een CHU-milieu, gestempeld door het klimaat van het Réveil, maar tussen zijn zestiende en zijn vijfentwintigste jaar kende hij een periode van scepticisme, van verzet tegen en vervreemding van het ouderlijk huis. Na verschillende pogingen tot werk en studie maakte hij een reis naar Mexico, waarna hij sociale wetenschappen ging studeren in Brussel. 

Die studieperiode was meteen zijn vruchtbaarste periode als dichter: in 1911 verscheen de eerste druk van zijn enige bundel, "Experimenten". In later jaren voegde hij daar nieuwe gedichten aan toe, maar sinds 1916 schreef hij nauwelijks nog poëzie.
Gerretson promoveerde in 1917 cum laude aan de universiteit van Heidelberg en werd ambtenaar aan het toenmalige ministerie van Koloniën. Later werkte hij voor de Bataafsche Petroleum Maatschappij, onderdeel van de Koninklijke Shell. In 1925 werd hij aan de Utrechtse universiteit benoemd tot bijzonder hoogleraar in de koloniale geschiedenis en de etnologie. 

Tussen de twee wereldoorlogen was hij actief op politiek terrein, waarbij hij in nogal rechtse kringen terechtkwam: hij was lid van de Nationale Unie en steunde de Groot-Nederlandse gedachte en de Vlaamse Beweging. Binnen zijn eigen partij, de CHU, behoorde hij tot de conservatief-koloniale stroming: hij vond bijvoorbeeld het optreden van de Nederlandse regering in de "Indische kwestie" halfslachtig. Van 1951 tot 1956 was hij lid van de Eerste Kamer voor de CHU. Hij overleed in Utrecht, op 27 oktober 1958.