Babs, jongste in het gezin Santing, is degene om wie het draait in het vlot geschreven meisjesboek "Babs!". Gerda Ronhaar, schrijfster ervan, weet met haar spontane verteltrant een boeiend verhaal neer te zetten over dit meisje, dat een sprankelend en voor het oog zorgeloos karakter heeft. Maar hoewel het er voor de buitenwacht op lijkt dat ze door het leven vlindert, denkt Babs wel degelijk na over diepgaande zaken. 

Het lied "Mijn tijden Heer, zijn in Uw hand, ik wens niets anders meer; 'k vertrouw aan U mijn leven toe, aan U alleen, o Heer", overtuigend gezongen tijdens de opening van het nieuwe schooljaar, speelt een belangrijke rol in het boek. Het zet Babs stil bij háár geloof in God: "Ik zou ook niet zo overtuigend kunnen zingen, want wat geloof ík eigenlijk?" Ook wordt ze bepaald bij haar sterfelijkheid: "Hoe sta je ervoor, als de tijd die jou gegeven is ten einde loopt? (...) Babs denkt na. Ja, wat dan? Ze zou niet willen sterven, dat weet ze wel zeker. Vreselijk zou ze dat vinden! Het hele leven ligt immer nog voor haar?" 

Hoe onzeker dat is, blijkt als Babs ernstig ziek wordt in de loop van het schooljaar. Familie en vrienden vrezen voor haar leven, maar Babs mag weten: "Mijn tijd is in Zijn hand, het is goed." Beetje ongeloofwaardig vind ik het dat haar twee zussen verkering krijgen op het moment dat Babs doodziek in het ziekenhuis ligt. Dat lijkt me het laatste waarmee je bezig bent op zo'n moment. 

N.a.v. "Babs!", door Gerda Ronhaar; uitg. Mes, Capelle aan den IJssel, 2003; ISBN 90 5952 016 5; 318 blz.