Spelend in een heel andere tijd, maar zeker zo spannend, is Henk Koesvelds "Boudin, de nar van Monnikenrede". Ook hier een stortvloed van gebeurtenissen, met telkens weer verrassende wendingen, daar waar je heel iets anders verwacht, en die de aandacht van de lezer gespannen houden. En ook hier een (nog duidelijker) religieus accent, zij het natuurlijk bij die tijd behorend. 

Het verhaal verplaatst ons namelijk naar het eind van de Middeleeuwen (ongeveer 1435), de regeringsjaren van Filips de Goede, met op de achtergrond diens conflict met de stad Brugge. Hoofdpersoon is, zoals u al begreep, Boudin, die opgroeit in Monnikenrede, een stadje dat intussen verdwenen is tengevolge van de verzanding van Het Zwin. "Opgroeit" is eigenlijk het juiste woord niet, want Boudin kampt met groeiproblemen en blijft een klein gebocheld mannetje, dat door zijn plaatsgenoten daarom gepest, genegeerd en vernederd wordt. Hij is alleen maar geschikt, zegt men spottend, om nar te worden. "Maak van je zwakte, je kracht", adviseert hem de Joodse goochelaar Monnom. Hij is een van de weinige figuren die een positieve invloed op Boudin uitoefenen, evenals gelukkig de smid Werzon, die een kleine maar geniale boog voor hem maakt, waarmee hij van grote afstand met precisie zijn doel kan raken. 

Maar voor de rest heeft Boudin vooral te maken met mensen die hem dwarszitten en/of misbruiken, zoals de twee "griezelige gasten" die in de herberg van zijn vader komen logeren: Lowis-met-het-houten-been en Therion de magiër. Vooral tegen deze laatste is Boudin nauwelijks opgewassen, wat hem overigens niet belet de man voortdurend wantrouwend in de gaten te houden. Daarbij komt hij tot onverwachte ontdekkingen, die de loop van het verhaal weer sterk beïnvloeden. 

Pater Brugmans 

Hij maakt van alles mee wat een avontuurlijke middeleeuwse jongen maar kan meemaken: een overval door vilders, moord en doodslag, heksenvervolging, gevangenschap en ontsnapping, een processie, een moordaanslag en een belegering. Intussen wordt hij nar bij Filips de Goede, maar dat bepaald niet altijd tot zijn onverdeelde vreugde. Tussen al die belevenissen door wandelt af en toe ook de beroemde pater Brugmans met z'n welgesneden tongriem (hij praat zogezegd als zichzelf) en vervult een belangrijke, soms doorslaggevende rol. En om het middeleeuwse beeld compleet te maken figureert ook een enkele keer de schilder Jan van Eyck in het verhaal. 

Het is op het eerste gezicht schijnbaar moeilijk om tussen al die dingen logische verbanden te leggen, maar de schrijver slaagt daar wonderwel in. Boeiend vond ik het ook dat je als lezer bijna gedurende het hele verhaal je nieuwsgierig zit af te vragen wat de proloog in vredesnaam met de rest van het boek te maken heeft, terwijl je er aan het slot achterkomt dat dat verband er eigenlijk voortdurend is geweest. 

"Boudin, de nar van Monnikenrede", door Henk Koesveld; uitg. De Vuurbaak, Barneveld, 2003; ISBN 90 5560 267 1; 232 blz.; vanaf 12 jaar