Het gebeurt niet elke dag (en ook niet elke maand) dat er in de christelijke uitgeverswereld adembenemende, rode-oortjes-jeugdboeken verschijnen. Boeken waarin de gebeurtenissen als het ware over elkaar heen tuimelen en je als lezer de ene keer op het verkeerde been wordt gezet en de andere keer een verrassend perspectief op het vervolg van het verhaal krijgt voorgeschoteld. Boeken kortom waarvan het verloop tot bijna aan het einde onvoorspelbaar is.

"Terreur op de Ararat" is het achtste deel in de serie "Logboek Lammers". Lammers is een Nederlandse professor die, om Tarkan, een van de hoofdpersonen-terroristen uit het boek te citeren, "de laatste jaren nogal van zich heeft doen horen. Hij heeft een tempel ontdekt in Egypte. Hij heeft de legendarische Paaseilandschat gevonden. De kluizen van de Titanic heeft hij ook geborgen. Verder is hij een christen, die zeker zal happen als hem de worst van de ark van Noach voor wordt gehouden." Want Tarkan wil met de professor naar de top van de Ararat. 

Inderdaad hapt Lammers met graagte toe, neemt zoals gewoonlijk zijn vrouw en z'n twee zonen mee op dit avontuur, maar beseft niet dat hij voor de gek wordt gehouden. Het gaat Tarkan helemaal niet om de resten van de ark van Noach, maar om die van een verongelukt vliegtuig, met daarin een heleboel andere historische schatten. 

Die schatten zijn aan het begin van het verhaal via een brutale overval geroofd uit het Topkapimuseum door de reeds genoemde Tarkan, uiteraard uit zeer "idealistische" overwegingen. Immers, "terroristen vechten voor een hoger doel, niet voor het geld." En welk hoger doel staat deze terroristen voor ogen? "De opbrengst zal ten goede komen aan het internationaal terrorisme, en zal gebruikt worden om de grote vijand Amerika en zijn bondgenoten opnieuw gevoelige slagen toe te brengen." 

Hachelijk 

Helaas is het vliegtuig waarmee het geroofde spul is afgevoerd, verongelukt, uitgerekend op de top van de Ararat, een moeilijk toegankelijk en zelfs verboden militair gebied. En zo stort de onverschrokken hoogleraar zich met zijn gezinnetje in een hachelijk avontuur, waarin de gebeurtenissen telkens weer een andere wending nemen, verrassend voor de professor en zelfs ook voor zijn terroristische reisgenoten, maar eveneens voor de lezers. Wiersema verstaat de kunst om zijn jeugdig publiek zo spannend en prettig om de tuin te leiden, dat het verhaal elke voorspelbaarheid ontbeert, behalve natuurlijk dat het goed zal aflopen. 

Als lezers worden we dan geconfronteerd met een terreuraanslag op de Bosporus, een drieste roofoverval op een historisch museum vol oude kunstschatten, gevolgd door een adembenemende ontsnapping, de crash van een vliegtuig, en daarna -in gezelschap van de familie Lammers- met ontberingen, hitte en kou, moeizaam klauterwerk en riskante glijpartijen, en natuurlijk de kwade bedoelingen van de terroristen. Een door Bert Wiersema goed doordacht allegaartje dat de spanning er tot het eind toe in houdt. En aan dat eind is er bovendien nog een diepzinnig gesprek waarin vader Lammers zijn zoons voorhoudt: "Ik heb me al in heel veel godsdiensten verdiept. Maar in alle grote wereldgodsdiensten zijn goden altijd ver weg, onbereikbaar. Er is maar één God die zijn Zoon naar de aarde stuurde. Er is maar één God die niet aan zichzelf denkt, maar die juist alles voor jou overheeft. Bij die God wil ik horen." 

N.a.v. "Terreur op de Ararat", door Bert Wiersema; uitg. De Vuurbaak, Barneveld, 2003; ISBN 90 5560 262 0; 148 blz.; vanaf 11 jaar.