Richard Thompson schreef de als thriller aangekondigde "Tijgercruise". Centraal in dit boek staat de USS Woodbridge, een snelle Amerikaanse aanvalsonderzeeër. Tijdens de zogenaamde tijgercruise mogen vaders, broers en neven van bemanningsleden voor enkele dagen mee. Het is de bedoeling dat gedurende deze tocht ook een nieuw ontwikkeld sonarsysteem zal worden getoetst. 

De bemanning is aan het begin van de cruise niet op de hoogte van allerlei dreigende ontwikkelingen, de lezer wel. Zo kan de Amerikaanse ambassade in Londen niet voorkomen dat er vanuit Irak uiterst gevaarlijk antrax (een miltvuurbacterie die resistent is tegen ieder bestaand vaccin en een incubatietijd heeft van twee uur) naar een Russische onderzeeër wordt gebracht. De bemanning van deze onderzeeër (de K-387) is pro-Iraaks. Doel van de actie is niets minder dan de vernietiging van zo veel mogelijk Amerikanen.
Vloedgolven 

Te laat komen de Amerikanen erachter dat de grote aandacht die ze voor de K-387 hebben onterecht is. Een minionderzeeër heeft de raketten met de antrax overgenomen en is intussen onderweg naar Amerika. 

Naast dit grote gevaar is er nog een ander: de oostkust van Amerika wordt getroffen door tsunami's (enorme vloedgolven die ontstaan door een onderzeese aardbeving). Het gebied rond Norfolk -met de marinebasis- wordt vernietigend getroffen. Niet een van de 45 schepen die in de haven van Norfolk lagen is nog operationeel. De hoop is daarom gevestigd op de Woodbridge. Met behulp van het nieuwe sonarsysteem moet deze onderzeeër in staat worden geacht de minionderzeeër te vinden. Probleem is echter dat de Woodbridge door de tijgercruise zwaar onderbemand is. Ook blijkt de sonar beschadigd te zijn door de schokgolven van de onderzeese aardbeving. 

Toch krijgt de commandant van de Woodbridge de opdracht zich 2000 kilometer te verplaatsen. Is de bemanning van de Woodbridge in staat een biologische ramp te voorkomen? 

Ik heb dit boek met gemengde gevoelens gelezen. Door de verschillende verhaallijnen krijg je goed zicht op de gedachten en plannen van de verschillende hoofdpersonen. Het is echter onterecht om dit boek (op de voorkant) een thriller te noemen. Als lezer heb je constant het gevoel dat alles uiteindelijk goed af zal lopen. Spanning kom je zelden tegen. De daarvoor geschikte delen van het verhaal zijn te beschouwend geschreven, je mist als lezer de beleving. 

Ook wordt het verhaal veel te veel onderbroken door uitgebreide technische informatie (over het sonarsysteem, over de verschillende schepen enzovoort). Ongetwijfeld nuttig voor de kenners, maar niet voor de meeste kopers van een thriller. Jammer ook dat de auteur veel toevalligheden nodig heeft om zijn verhaal te vertellen. 

N.a.v. "Tijgercruise", door Richard Thompson; uitg. Kok, Kampen, 2002; ISBN 90 435 0475 0; 263 blz.