Je neemt een bijbelse geschiedenis, je voegt er een flinke schep spanning, een scheutje romantiek en een dosis drama aan toe. Je kruidt het geheel met psychologische inzichten, en je legt er een duidelijk christelijke boodschap in. Dat lijkt het recept van Lynn Austin in haar tweeluik over koning Manasse. 

Lynn Austin slaat geen slecht figuur als schrijfster van bijbels-historische romans. Ze is een van de betere Amerikaans-christelijke auteurs van het moment, ze schrijft spannend en ze heeft zich goed in haar onderwerp verdiept. Onbijbelse dingen zul je haar niet horen verkondigen. Toch blijf ik het heel moeilijk vinden, zo'n bijbelse roman, en dat komt vooral door alles wat Lynn Austin toevoegt aan de geschiedenis. 

In "Manasse. De God van mijn vader" (Voorhoeve, 2004) is koning Manasse een beetje een onzekere persoonlijkheid, die vanaf het begin het gevoel heeft dat hij niet in de schaduw van zijn vader kan staan, die gevoelig is voor bijgeloof en zich zwaar laat beïnvloeden door valse raadslieden. Veel meer een zwakke dan een slechte figuur dus - goed voor een roman, want daardoor kan de lezer zich meer met hem vereenzelvigen. Maar of het ook bijbels is? 

In principe moet het kunnen, denk ik, een bijbelse geschiedenis tot roman verwerken. Denk aan Paul Maier, Lloyd Douglas, F. A. Venter. Neutraal is zo'n verhaal nooit, zelfs niet in een kinderbijbel, maar het kan toch op een goede manier de bijbelse geschiedenis dichterbij de lezer brengen. Alleen staat of valt het resultaat met de inzichten van de schrijver. Hoe bijbels is zijn boodschap? Hoe historisch verantwoord is zijn beschrijving? Hoe goed weet hij de personages en gebeurtenissen kleur te geven? 

Lynn Austin overtuigt me niet helemaal. Bij haar wordt er nogal lustig op los gepsychologiseerd in érg eigentijdse termen, de discussies over het geloof lijken zo uit een handboekje van vandaag te komen en de afgoderij van Manasse heeft soms meer trekken van new age dan van een oudtestamentische vruchtbaarheidscultus. Die dingen zorgen ervoor dat het verhaal wel een erg eigentijdse sfeer ademt, niet bepaald historisch. Hier en daar vind ik het ook wel wat sensatiebelust - al die gruwelen en al die romantiek! 

De boodschap is duidelijk: vertrouw op God, zelfs in de zwartste omstandigheden, als er nergens meer licht lijkt te zijn. Wat dat betreft heeft Lynn Austin een helder, christelijk geluid te bieden. Toch komt haar beschrijving van geloofsvragen, zondebesef en bekering soms een beetje oppervlakkig, een beetje Amerikaans over. Maar of dat nu gebrek aan theologische diepgang of gebrek aan literaire kwaliteit is? Wie het weet mag het zeggen.