Origineel op een heel andere manier is de wijze waarop Lida Dijkstra een zestal mythen uit de "Metamorfosen" van de Romeinse dichter Ovidius hervertelt. Ze gebruikt daarvoor als vertelster de door de klassieke godin Minerva in een bonte kraai omgetoverde prinses Cornix. "De wegen van de goden", zegt het ongelukkige dier, "zijn ondoorgrondelijk. De goden kunnen vormen en vervormen. En niemand weet wat hen beweegt. Met een vingerknip veranderen ze je in een bloem, boom of beest. Soms om de meest onbenullige reden. Het kan iedereen overkomen." 

Cornix is fladderend op weg naar de tempel van Apollo, om de god daar te smeken haar terug te veranderen in een prinses. Intussen vertelt ze een aantal verhalen aan een smoezelige herdersjongen, terwijl ze zich in een lange stoet naar het heiligdom voortbewegen. Dat deel van het boek ziet er als normaal proza uit. De navertelde zangen van Ovidius daar tussendoor ogen met hun kortere regels als epische gedichten. Maar wat voor gedichten! Niet in verheven ovidiaanse taal, maar in af en toe zeer prozaïsch Nederlands, tintelend, speels, geestig, de draak stekend met heel dat godendom. Die tegenstelling zorgt voor een zeer humoristische effect. Een enkel voorbeeldje: Cupido heeft net een pijl op Daphne afgeschoten, en dan volgt er: 

"Dat was een rotstreek van Cupido,
want Daphne was niet de eerste de beste.
Ze was een wildebras, die gewoonlijk
al niets om mannen gaf, ja
sterker nog, die onpasselijk werd
als ze aan trouwen dacht." 

Enfin, na zes metamorfosen bereiken de herdersjongen en Cornix het altaar, en dan ontwikkelt het verhaal zich op een verrassende wijze. Cornix vliegt onveranderd weg, en heeft er geen erg in dat in het bos beneden haar een herdersjongen staat. "Hij had zijn ogen stijf dichtgeknepen en perste zijn handen tegen zijn slapen, want hij werd gekweld door ondraaglijke pijn. Mensen mogen dan denken dat goden in een oogwenk van gedaante kunnen veranderen, maar in werkelijkheid is het een marteling." 

"Wachten op Apollo", door Lida Dijkstra; uitg. Lemniscaat, Rotterdam, 2002; ISBN 90 5637 3854; 120 blz.