Identificatie met een dief is helemaal niet zo moeilijk. Althans, in Hans Mijnders' "Tweestrijd". Verliefdheid, feestjes en een nachtelijke lesmarathon vormen het decor - het thema is stukken zwaarder: hoofdpersoon Arnout steelt. Door toedoen van klasgenoot Joeri raakt Arnout, die altijd geld tekortkomt, verstrikt in diefstal. Arnout staat voortdurend -hij kent wel érg veel reflectiemomenten- in tweestrijd: hij wil ermee breken, maar hoe vertelt hij het z'n ouders en z'n vriendin Ilse, die "hotsieknotsie" van hem is?

Terloops verandert Arnouts houding tegenover het geloof. Was hij er eerst niet zo bij betrokken -z'n moeder is verbaasd te horen dat Ilse naar de kerk gaat-, uiteindelijk beseft hij dat iedereen, ook God, hem wil helpen. 

In het boek hangt een prettige, losse sfeer. Soms hebben Arnouts ouders een remmende functie. Arnout biecht, haast vanzelfsprekend, ten slotte alles op. Andere grote verrassingen biedt het verhaal evenmin. Is er een sponsormarathon? Arnout fraudeert. Een leuk meisje? Arnout krijg verkering. 

Het doet, afgezien van de brave passages rond de ontknoping, allemaal niets af aan het leesplezier. "Tweestrijd" is een echte Mijnders-mix: problemen en pret in een verhaal vol vaart. 

N.a.v. "Tweestrijd", door Hans Mijnders; uitg. Columbus, Heerenveen, 2005; ISBN 90 8543 022 4; 143 blz.