De vliezen breken, de weeën komen. Het heeft alles weg van een gewone bevalling. Lydia en haar man Harm weten beter. Het kindje dat zich aandient zal naar verwachting hooguit een paar uur leven. De roman "In het verborgene" vertelt hun aangrijpende verhaal over problemen rond de zwangerschap. 

Vanaf de eerste bladzijde weet Jolanda Jager de aandacht van de lezer te pakken. Hoewel de personen uit het boek verzonnen zijn, komen de feiten overeen met wat zij in haar eigen leven heeft meegemaakt. Allereerst is er het plotselinge overlijden van Lydia's moeder. Wat had Lydia nog graag met haar moeder gepraat over haar eerste zwangerschap. Ze blijft met vragen achter, waarop de dagboeken van haar moeder geen antwoord geven. Wat was de oorzaak van de verkeerde afloop van twee zwangerschappen? Ging het om een erfelijke aandoening? 

Als blijkt dat het kindje dat Lydia en Harm verwachten niet levensvatbaar is, stort hun wereld in. De moeilijke vraag komt op hen af: de zwangerschap afbreken of uitdragen? Het jonge echtpaar kan uiteindelijk niet anders dan kiezen voor uitdragen. "Wij kunnen het niet over ons hart verkrijgen om het leven van ons kind zomaar af te breken, alsof het waardeloos is", zegt Harm tegen de gynaecoloog. Na de geboorte leeft hun eerste dochter nog een paar uur. Hadassa, noemen ze haar, "de verborgene". 

Breekbaarheid
Opluchting is er als vast komt te staan dat er geen sprake is van een erfelijke afwijking. Grote blijdschap is er dan ook als Lydia opnieuw zwanger wordt. Dit keer verloopt alles goed. Het echtpaar krijgt uit Gods hand een gezonde dochter. 

Lydia en Harm zijn niet de enigen die moeten leren leven met het grote verdriet van het verlies van een kindje. Juist ook daarom heeft Jolanda Jager het verhaal op papier gezet. Misschien is het tot troost voor anderen. Toch is dit niet de enige groep voor wie het boek waarde kan hebben. Het is voor iedereen goed om stil te staan bij de breekbaarheid van het leven. En deze roman laat iets zien van de worstelingen waarmee iedereen te maken kan krijgen, hetzij bij een eigen kind of bij een zwangerschap in de familie- of kennissenkring. Jolanda Jager wil door middel van Lydia één misverstand in ieder geval uit de weg ruimen: de geboorte van een tweede kind is geen pleister op de wond. "Hadassa blijft altijd ons eerste kind en ze verdient het om een plekje te krijgen binnen ons gezin", legt Lydia uit aan een buurvrouw die haar vraagt of het niet beter is om het verdriet te vergeten. 

Een groot pluspunt van deze roman is dat het boek een echt Hollandse sfeer ademt. Het Dolfinarium, het Academisch Ziekenhuis in Utrecht, schaatsplezier, iedereen kan zich er iets bij voorstellen. Juist daardoor spreekt het verhaal nog meer tot de verbeelding. Het is alsof het over goede bekenden gaat. 

In het nawoord geeft de schrijfster het volgende mee: "Misschien heeft u, net als Harm en Lydia, een keuze moeten maken en voelt u zich nu schuldig omdat uw keuze anders was. Laat dan één ding duidelijk zijn: ook al denkt u nu dat uw keuze verkeerd was, God wil u vergeven. Dit verhaal was geen veroordeling, maar vraagt juist om begrip van de omgeving, ook als u de zwangerschap hebt laten beëindigen." 

N.a.v. "In het verborgene", door Jolanda Jager; uitg. Voorhoeve, Kampen, 2001; ISBN 90 297 1713 0; 320 blz.