Een leven van eenvoud, zoals de Amish in Amerika dat leiden, spreekt tot veler verbeelding. Het doet het de laatste tijd goed als setting voor verhalen. Ook "De redding van Sarah Cain" speelt in zo'n gemeenschap van soberheid. Deze roman van Beverly Lewis kun je lezen zonder er bij na te denken.

Denk je al lezende wél na, dan ontdek je trouwens een aantal merkwaardige gebeurtenissen. Realisme is niet de sterkste kant van dit boek. De sfeer daarentegen zal voor (vrouwelijke) lezers veel goedmaken. 

De plot is weinig origineel. Vijf kinderen, in dit geval uit een Amish -gemeenschap, verliezen na hun vader ook hun moeder. Die heeft haar zus Sarah aangewezen om voor de kinderen te zorgen. Sarah is een vrouw van de wereld en voelt er weinig voor aan de laatste wens van haar zus tegemoet te komen. Met tegenzin vliegt ze over naar haar neefjes en nichtjes in Lancaster Country. Ze zal kijken of daar iemand is die haar taak kan overnemen. 

Ze krijgt -uiteraard?- een flinke griep zodat ze langer moet blijven. De raadsels rond Sarah's verleden en rond de scheve verhouding met haar zusje worden in die tijd langzamerhand ontrafeld. Dat biedt perspectieven voor een happy end. 

Zwijmelen
De sympathieke toon en de warme sfeer van betrekkelijke rust en eenvoud waarnaar menige 21e-eeuwer hunkert, zal lezeressen goed doen. De ontwikkelingen zelf daarentegen kunnen je het gevoel geven dat de auteur hapklare brokken levert volgens de meest succesvolle formule. Dagboeken die mysteries onthullen, veel sneeuw, zelfgebakken taarten en koekjes, romantische ontmoetingen in de nacht - wie er aanleg voor heeft, kan naar hartelust zwijmelen. 

De Amish-gewoonten worden te expliciet aan de orde gesteld. De hoofdpersonen lichten ze zelf vaak toe, ook de jongsten, die niet beter weten dan te leven tussen de Amish. Niet alleen dat maakt de roman onecht. Als de kleine Hannah onder een lading sneeuw bedolven is geweest, ligt ze op één elleboog steunend vanaf de sofa de kamer in te kijken en... liggen er tegelijk ijsblokjes op haar achterhoofd! Tante Sarah is per vliegtuig gekomen, maar heeft kennelijk toch haar mooie rode sportauto bij zich. 

Bekering
Het verbaast Sarah dat haar zus dagboeken bijgehouden blijkt te hebben en tegelijk herinnert ze zich dat ze dat als tiener ook al deed. Lydia haalt haar hand door haar vlechten -waarbij je toch al weinig kunt voorstellen- en even later blijkt ze diezelfde vlechten nog steeds te dragen. 

De magere vertaling doet het boek evenmin goed. Tante Sarah heeft de griep te pakken, in plaats van dat ze "het te pakken heeft" of "griep heeft". De Engelsen en Amerikanen mogen dan soms "hello again" roepen, in Nederland hoor je zelden iemand "hallo weer" zeggen (blz. 172). 

Het is mooi dat in dit boek niet alleen de gestorven moeder tot bekering is gekomen, maar dat ook Sarah (en haar vriend) de ware vrede en verzoening vinden. Toch geldt ook in dit opzicht dat de verandering in hun leven sterk geromantiseerd is. 

N.a.v. "De redding van Sarah Cain", door Beverly Lewis; vert. Lia van Aken; uitg. De Groot Goudriaan, Kampen, 2001; ISBN 90 6140 754 0; 255 blz.