Het is momenteel hét thema van de christelijke boekenwereld: hoe gaan wij om met de magische bestsellers van J. K. Rowling, J. R. R. Tolkien en C. S. Lewis? Het ene na het andere blad wijdt er artikelen aan, de ene na de andere organisatie besluit een studiebijeenkomst te beleggen. Waren veel media -zeker ook onder invloed van de publicaties van de vereniging Bijbel en Onderwijs- aanvankelijk wat terughoudend of zelfs huiverig, inmiddels valt een groeiend draagvlak te constateren.

Recent signaleerde bijvoorbeeld Herman Veenhof in het Nederlands Dagblad een toenemende acceptatie van Harry Potter in christelijke kring, waarbij opmerkelijk genoeg de tegenstelling vrijzinnig-orthodox geen rol lijkt te spelen. "Zelfs uitgever-publicist Henk Medema, normaliter niet te beroerd voor een waarschuwing tegen het paranormale, hief de banier die ditmaal een loftrompet bleek. Is de strijd opgegeven of is er een ander inzicht doorgebroken? (...) Het merendeel van de bijbelgetrouwe "gereformeerde gezindte" en zeker de evangelische christenen stonden in de vorige eeuw nog zeer huiverig tegenover de boeken en films met het Potter-merkteken. Vijf jaar later is dat veranderd (...). Misschien komt dat doordat al die ouders nu eindelijk de dikke pillen hebben gelezen die hun kinderen al lang uit hadden."

Het deze week verschenen nummer van Note, vakblad voor de christelijke boekhandel, sluit daar naadloos bij aan met een beschouwing van EO-medewerker Arie Verhoef over magie in kinderboeken. "Kennismaken met magie is niet ernstig", schrijft hij, "je ermee bezighouden wel. Het een leidt niet automatisch tot het ander." 

Verhoef vindt het "merkwaardig" dat ouders bang zijn voor mogelijke invloeden op hun kinderen: "Koning Saul uit het Oude Testament wendt zich in wanhoop tot de heks van Endor. Fout natuurlijk! Maar welke ouder slaat bij het voorlezen na de maaltijd dit bijbelverhaal over omdat het fout is?" Klinkt goed, maar bij koning Saul gaat het natuurlijk niet echt over fictie - hier schept Verhoef verwarring.
Bij horrorachtige Harry Potterscènes heeft de auteur wel zijn bedenkingen, "maar serieuze vervloekingen, boze geesten die opgeroepen worden, je komt ze niet tegen." Rowling, Tolkien en Lewis schrijven juist alle drie over de grote strijd tussen goed en kwaad, en daarbij kunnen "mythe en fantasie kinderen tot het Grote Verhaal brengen." En wat ouders betreft: "De opvoeding zal niet exclusief gericht moeten zijn op bescherming -dat levert wereldvreemde kinderen op- maar op persoonlijke bewustwording in het altijd aanwezige spanningsveld tussen Goed en Kwaad." 

Verhoef maakt er geen geheim van dat hij beïnvloed is door het recent verschenen boek van John Granger, "Op zoek naar God bij Harry Potter". "Het lezen van zijn boek heeft er bij mij wel voor gezorgd dat ik Rowling een klein beetje meer richting Lewis en Tolkien heb geschoven." (EdB)