De jonge ikfiguur uit "Huurling en herder" van Jan Overduin is predikant. Met zijn vriend Wouter en twee meisjes gaat hij varen. De onsympathieke koster van het dorp raadt het uitje af. De boot is te klein voor vier personen, zegt hij. 

Storm steekt op. De vrienden weten dat een van beiden zich moet offeren. In die beslissende ogenblikken realiseert de dominee zich dat hij niet bereid is om te sterven. Wouter werpt zich in de golven. 

De wroeging van de predikant is ondraaglijk - temeer omdat hij de vriend die hij de dood in joeg altijd als heiden heeft beschouwd. De ikfiguur leert zichzelf kennen. Hij ontdekt dat hij al veel eerder fout was, namelijk toen hij zijn meisje Agnes de laan uitstuurde omdat hij haar niet goed genoeg vond. Als hij in zijn wanhoop contact met haar opneemt, blijkt dat ze in haar ellende haar troost bij een ander heeft gezocht. Nu is ze zwanger. De vader van haar kind is verdwenen. Agnes vergeeft hem. De dominee besluit alsnog met haar te trouwen. Zijn gemeente, opgehitst door de koster, kant zich des te feller tegen hem. 

Jan Overduin legt in dit boek prachtige gedachten over het thema schuld en vergeving. De enige uitweg blijft over: de verslagen dominee leert van genade alleen te leven. De plot vind ik minder sterk. Je moet van goeden huize komen als je zo'n dramatisch verhaal door een ikfiguur laat vertellen. Overduin vertilt zich daaraan. Al snel is de toon te pathetisch. Bovendien gaan de ontwikkelingen te snel. Binnen de kortste tijd wordt de koster ziek; op zijn sterfbed verzoent hij zich met de dominee, hij laat de kerkenraad halen en het huwelijk tussen de predikant en Agnes kan doorgaan. Desondanks vind ik dit verhaal boeiend genoeg om blij te zijn dat het weer verkrijgbaar is. 

N.a.v. "Huurling en herder", door Jan Overduin; ISBN 90 6140 743 5; 240 blz