Jules Gabriel Verne werd op 8 februari 1828 geboren op het eiland Feydeau in de Franse havenplaats Nantes. Vader Pierre Verne was een Parijse advocaat, moeder Sophie Allotte de la Fue had Bretons en Schots bloed. 

Jules studeerde rechten, maar werd journalist; daarnaast schreef hij toneelstukken en werkte hij mee aan een tijdschrift voor kinderen. Aanvankelijk leidde hij een tamelijk losbandig leven en probeerde hij los te komen van zijn rooms-katholieke opvoeding. Later werd hij serieuzer en ernstiger. In 1857 trouwde hij met de weduwe Honorine de Fraysse de Viane. Ze had al twee dochters. Zij en Verne kregen nog een zoon, Michel, maar erg gelukkig was het huwelijk niet. 

Echt succes als schrijver had Verne met zijn eerste roman "Vijf weken in een luchtballon". In 1862 sloot hij een contract met uitgever Jules Hetzel, waarbij hij zich verplichtte om twee romans per jaar te schrijven; een belofte waar hij zich tot aan zijn dood hield. Zo kwamen de beroemde "wonderbare reizen" ("Voyages extraordinaires") tot stand, met illustraties van onder anderen Edouard Riou en A. M. Neuville. 

Verne schreef -afgezien van zijn essayistische werk- 65 romans en 18 verhalen, die in vele talen werden vertaald. Veel van zijn boeken zijn verfilmd. 

Verne overleed op 24 maart 1905 in Amiens.