"Voorbijgangers" staat vol bijzondere gebeurtenissen. Centraal in deze roman van Greetje van den Berg staat Marjorie Borghuis. Haar huwelijk met Arne brengt haar geen geluk. Hij lijkt de vriendelijke en belangstellende man, maar in werkelijkheid is hij een echtgenoot die minacht en een vader die alleen goede resultaten van zijn kinderen verlangt. 

Als Marjorie haar vriendin Sjanie in het verpleeghuis bezoekt, ontmoet zij haar oude liefde, Tino. Beiden herstellen van een herseninfarct. Het huwelijk met Arne eindigt door zijn plotselinge sterven. Niet lang daarna trekt Tino bij Marjorie in. Van liefde is geen sprake, eerder van opoffering. Hij is niet meer de man die hij was voor zijn infarct. 

Uiteindelijk doet een derde man zijn intrede: Maurice. Op het moment dat ze denkt dat Tino haar ten huwelijk zal vragen, deelt hij mee dat hij vertrekt. Daarmee komt de weg vrij naar Maurice. 

Het meest aansprekend in deze familieroman vind ik de beschrijving van de dochters van Marjorie en Arne, vooral hun leven na het overlijden van hun vader. Soms dringt de vraag zich op of er niet te veel toevalligheden gebeuren. Tenminste, er is toch wel sprake van enig toeval als twee bekenden van Marjorie tegelijkertijd in hetzelfde verpleeghuis zijn opgenomen na een herseninfarct? 

In de sfeer van het boek zal niet iedereen zich herkennen. Zo zal de muziek waarnaar Marjorie luistert niet in alle huiskamers klinken. Marjorie heeft geen moeite met samenwonen, al delen Tino en zij het bed niet. Bij een danspartij blijft ze geen muurbloempje. En zo zijn er meer dingen te noemen. 

Wie zich aan deze (bij)zaken niet stoort en van 'makkelijke kost' houdt, kan in "Voorbijgangers" terecht. 

N.a.v. "Voorbijgangers", door Greetje van den Berg; uitg. Zomer & Keuning familieromans, Amsterdam, 2001; ISBN 90 210 94819; 190 blz.; 24,90.