Zinloos geweld is er sinds Kaïn en Abel altijd al geweest, maar vooral de laatste jaren staat het ten gevolge van een aantal schokkende incidenten meer dan vroeger in de belangstelling. Geen wonder dat er nu een jeugdboek is verschenen dat zich specifiek met dit onderwerp bezighoudt. Het heet "Geen geweld" en het is geschreven door Mieke van Hooft.

"Jongen, er is zoveel geweld. Zoveel agressie", zegt een schoolconciërge, vader van zo'n zinloos-geweldslachtoffer, tegen Kelvin, broer van een ander slachtoffer. "En het is zo verschrikkelijk zinloos allemaal! Kijk nou naar Bart. Hoe is zo'n jongen nou tot zo'n daad gekomen? Ik ken hem al jaren. Ik ken al die jongens en meiden hier. Nooit een centje last gehad met hem. Aardige jongen. Keurige ouders. Wel af en toe een geintje op zijn tijd, maar daar is níks mis mee."

Maar zo veel jonge jongens lopen tegenwoordig met wapens in hun zak, voor hun eigen veiligheid, naar hun zeggen, "zodat we ons kunnen verdedigen." "Alsof je daarmee niet in de problemen kunt komen", hoont de conciërge. "Als je geen wapen hebt, kun je het ook niet gebruiken."
Dit is eigenlijk de kern van het door Mieke van Hooft gesignaleerde probleem, en daardoor ook de kern van het boek. Al kan geweld op zo veel andere wijzen worden toegepast dan met het een of andere steekwapen. 

Big Watje
De broer van Kelvin, Roy, is altijd al gek op dieren geweest, maar mag die niet op z'n zolderkamertje houden van zijn vader en moeder. Hij doet het stiekem toch en neemt het biggetje Watje mee naar huis, omdat moeder zeug op de kinderboerderij geen melk voor het stumperdje heeft. Gevolg is een groot conflict met pa en ma; 's avonds neemt hij de benen naar de kinderboerderij, met medeweten van Kelvin. Maar die zwijgt in alle talen tegen zijn ouders. 

En dan gebeurt het. Roy wordt in een vlaag van blinde woede door zijn 'vriend' Bart neergestoken, die zich zit te bezatten vanwege het feit dat hij voor zijn examen gezakt is. Roy wordt in coma naar het ziekenhuis gebracht. Zal hij het redden?
Grote verontwaardiging en beroering heersen er in het stadje waar Kelvin en Roy wonen, en vooral ook op school. Dat mondt ten slotte uit in een stille tocht langs het ziekenhuis en een bijeenkomst in de aula van de school. Daar wordt een speciaal voor de gelegenheid gemaakt lied gezongen, "Zinloos geweld", dat mét muziek (van P. Rolsma en J. Bijlsma) achter in het boek is opgenomen. Bezitters van het boek kunnen trouwens een cd-tje van het lied bij de uitgever bestellen. 

Met Roy loopt het gelukkig toch nog goed af. En met Bart? Die zit, gewapend met zijn mes, ondergedoken bij een bekende van hem. "Roy is slachtoffer", zegt de wijze conciërge. "Maar Bart is net zo goed een slachtoffer. Hij heeft zichzelf tot zijn nek in de rottigheid gewerkt. Door één moment van blinde woede..." 

N.a.v. "Geen geweld", door Mieke van Hooft; uitg. Holland, Haarlem, 2000; ISBN 90 251 0833 4; 151 blz.