Ook het zesde en laatste deel van de Stonewycke Saga zit boordevol spanning: afspraken in de nacht, sluiptochten door een donker kasteel, pogingen tot moord, complotten, raadsels en romantiek. Michael Phillips en Judith Pella hebben bij het schrijven van "Schatten van Stonewycke" opnieuw alle technieken uit de kast gehaald om liefhebbers van Amerikaanse fictie te boeien.

Ook in dit boek verblijft de erfgename van Stonewycke lange tijd búiten het kasteel. Een van de personages vergelijkt het zelfs met het bijbelse principe van de woestijn, met Mozes, de kinderen Israëls en Paulus, die allemaal een deel van hun leven in de woestijn doorbrachten om voorbereid te worden op hun taak. "Ik geloof dat God die perioden van ballingschap gebruikt om het erfgoed van wat deze familie is gaan vertegenwoordigen, te versterken", zegt Allison tegen haar hervonden dochter Hilary, de hoofdpersoon in dit deel. 

De serie is in het jaar 1971 beland. Hilary, een 32-jarige Londense journaliste, krijgt bezoek van een oude dame die beweert haar grootmoeder te zijn en die bovendien vertelt dat haar ouders op een kasteel in Schotland wonen. Aangezien Hilary altijd gedacht heeft dat ze een oorlogswees was, wordt haar hele bestaan plotseling flink in de war gegooid. Na enig aarzelen reist ze -met het familiedagboek dat de bejaarde dame haar gaf- naar Stonewycke. Daar blijkt dat de oude vrouw juist is overleden en... dat de verloren dochter des huizes drie maanden eerder is teruggekeerd. 

Niet alleen Hilary staat voor een raadsel, ook de bewoners van Stonewycke -Logan en Allison- weten niet meer wat ze ervan denken moeten. Dertig jaar geleden raakten zij hun dochtertje bij een treinongeluk kwijt en sindsdien verkeerden ze in de veronderstelling dat ze omgekomen was, niet wetend dat het meisje de volgende morgen slapend in het hooi bij een boerderij gevonden werd. Nu zitten ze opeens met twee jonge vrouwen die beiden beweren hun dochter te zijn en allebei goede papieren hebben. 

De lezer heeft al snel door wat Hilary nog moet ontdekken, namelijk dat zij inderdaad de erfgename van Stonewycke is en dat de andere 'dochter', Jo, betrokken is bij een complot. Die voorspelbaarheid neemt niet weg dat het boek spannende passages in overvloed bevat. Er verschijnen twee vreemde logés op het kasteel, van wie Hilary aanvankelijk niet weet wie ze wel en niet vertrouwen kan. Moeder Allison kampt met een mysterieuze ziekte die steeds erger wordt. 's Nachts sluipen er mensen door de gangen en door de besneeuwde tuin. Op het nippertje wordt het raadsel onthuld, en -zoals een van de hoofdstuktitels zegt- "de stukjes vallen in elkaar." Logan, Allison en Hilary vallen elkaar huilend in de armen en Jo en haar handlangers vallen door de mand. We zijn dan wel 501 bladzijden verder. 

Wie geen hoge eisen stelt aan diepgang en realisme, zal dit boek in één adem uitlezen. Taal en stijl laten hier en daar te wensen over. "Ik vindt" (blz. 346) en "Men vermoed" (blz. 358) zijn nog altijd geen goed Nederlands. 

N.a.v. "Schatten van Stonewycke", door Michael Phillips en Judith Pella; uitg. Kok, Kampen, 2000; ISBN 90 435 0042 9; 501 blz.