Was het een slag in de lucht, het laten vallen van een droppel op een gloeiende plaat, of toch misschien de tik die een niet meer te stuiten ontwikkeling op gang bracht en zo een wezenlijke samenhang kon verhullen? Hella S. Haasse eindigt haar jongste roman met een vraag. 

"Fenrir" gaat uit van een detectiveachtig scenario dat zich op een landgoed in de Ardennen ontrolt. Daar bezit de bekende pianiste Edith Waldschade een wolvenkamp. De jonge journalist Matthias Crone is uitermate geïnteresseerd in wolven en gaat met zijn oude schoolvriend Rollo eropaf. In hun lange weekend in de Ardennen maken ze kennis met andere bewoners van Breidablick. Dat zijn onder anderen Ediths zuster en haar man, hun dochter en een geheimzinnige indringer, Erwin, die aanvoert dat hij Ediths halfbroer is. 

Alle personages weten zich op een of andere manier aangeraakt door een familiedrama dat heeft te maken met een gebeurtenis uit de Tweede Wereldoorlog, nazi-sympathieën en rassenleer. De climax resulteert uiteindelijk in een moordaanslag van Rollo op Erwin omdat Erwin met zijn wapen had aangelegd op Edith. 

Hella Haasse, zelf dochter van een concertpianiste en schrijver van detectives, heeft met deze roman een actueel thema aangeboord: neonazisme en extreem rechtse praktijken en, last but not least, het asielzoekersprobleem. Ze verpakt haar roman in een stijl die weergeeft dat erover is nagedacht. De vergelijking met "Het blauwe huis" en "Transit" dringt zich op. 

Met deze roman kiest ze wel een ongebruikelijk onderwerp: wolven. In de villa van Edith Waldschade hangt een imponerend doek van een wolf. Met de titel verwijst Hella Haasse naar Fenrir, in de mythen een gigantisch monster in de gedaante van een wolf. Mannenbonden in het voorchristelijke noorden van Europa tooiden zich soms met wolvenhuiden en wolvenkoppen. Ze hadden de wolf als totemdier aangenomen. Haasse studeerde ooit Scandinavische talen en letteren en weet dus van de mythische betekenis van de wolf. De goden leerden dat Fenrir uiteindelijk verantwoordelijk zou kunnen zijn voor de vernietiging van de wereld. Daarom vingen ze het beest en sloten het op in een kooi. 

De vorm waarin de roman is gegoten, is best spannend. Brieven worden afgewisseld met korte hoofdstukken, alle gebonden aan een datum: van 24 september tot en met twee maanden later in december, met als speerpunt het weekend in de Ardennen.
Toch blijft "Fenrir" een wat moeilijk te doorgronden verhaal. De ontknoping wordt vaag gehouden en daarmee laat Haasse veel aan de verbeelding van de lezer over. 

N.a.v. "Fenrir. Een lang weekend in de Ardennen"; door Hella S. Haasse; uitg. Querido, Amsterdam 2000, ISBN 90 214 6480 2; 163 blz.