Veel auteurs van oorlogsboeken willen in hun werk de lezers wijzen op de zinloosheid van een oorlog en hen waarschuwen voor een herhaling ervan. G. P. P. Burggraaf heeft nog een andere drijfveer, zo blijkt uit de proloog van zijn boek "Mariniers achter de frontlinie". Hij richt zich in de eerste plaats tot de verloren schapen van het huis Israëls. Daarom ligt de gelijkenis van de verloren zoon aan dit boek ten grondslag.

Na een strijd van vijf dagen met Duitsland slaan twee vrienden, Ron Kelderman en Fred Hofman, de handen ineen. Fred legt aan generaal Winkelman een gewaagd plan voor: met een neergestorte Junker, een Duits vliegtuig, willen ze naar Duitsland vliegen om daar de strategie van het Duitse opperbevel te saboteren. De generaal gaat akkoord en laat de Junker repareren. De Duitsers doen er intussen alles aan om het vermiste vliegtuig op te sporen.

Hierbij worden ze fanatiek geholpen door Nico van Zanten, een NSB'er die al snel argwaan koestert tegen Ron en Fred. Toch weten de twee vrienden Duitsland te bereiken. De ontwikkelingen volgen elkaar dan in een hoog tempo op: ze overvallen Himmler, de machtigste man na Hitler, en dwingen hem allerlei papieren te schrijven. Vervolgens lukt het Ron en Fred in dienst te treden bij de SS, het keurkorps van de Duitsers. In het bijbehorende uniform en met de juiste papieren weten ze voor veel verwarring te zorgen onder de Duitsers.

Doel
De bedoeling van de auteur wil ik uiteraard respecteren. Toch vraag ik mij af of de boodschap die ons in de gelijkenis van de verloren zoon wordt verteld op deze wijze kan worden verwerkt. Zelf noemt de auteur in zijn voorwoord de belevenissen van Ron en Fred ook ongeloofwaardig, maar tegelijkertijd wijst hij op de spectaculaire infiltratieacties van de geheime Israëlische commando's. Maar daar gaat het boek toch niet over? Ron en Fred zijn twee 'gewone' marinier-vliegeniers in de Tweede Wereldoorlog. 

Voor mij is de ernst van een oorlog in het geding, als de twee hoofdpersonen in de radiotoren van kamp Buchenwald de Duitsers om de tuin leiden, met een ijzerzaag en een tang uit een cel ontsnappen, samen vijftien familieleden uit een concentratiekamp laten ontvluchten, bijna altijd raak schieten en op tijd weten te ontvluchten als er gevaar dreigt en ook nog in contact komen met zowel Himmler als Rauter. 

Op deze manier bereikt de schrijver zijn doel niet. De woorden van Fred ("de Voorzienigheid is met ons") zijn in strijd met de vele wildwestavonturen' die de hoofdpersonen zelf opzoeken. 

N.a.v. "Mariniers achter de frontlinie", door G. P. P. Burggraaf; uitg. De rokende Vlaswiek, Harskamp, 1999; ISBN 90 76100 31 4; 220 blz.