In "Eindhalte" toont Henk Florijn dat hij schrijven kan. De novelle steekt duidelijk uit boven de meeste verhalen die in protestants Nederland op de markt gebracht worden. Het meisje Leanne, de jongen Rutger zijn geloofwaardige karakters, de stijl maakt het boekje uiterst leesbaar en de centrale thematiek is herkenbaar.

Het gegeven dat kledingregels voor sommige jongeren een belangrijk deel van het leven bepalen, is enigszins beperkt, maar de auteur maakt ervan wat hij kan. Hij spreekt zich niet voor of tegen bepaalde voorschriften uit. Hij beschrijft slechts de consequenties van die regels in het dagelijks leven van middelbare scholieren -bijna als een sociologisch verschijnsel-, en daarbij bezwijkt hij niet voor de verleiding scheld- en treiterpartijen te interpreteren als een lijden omwille van het geloof.

Dit ene thema zou genoeg zijn geweest voor een hele novelle. De auteur heeft echter een andere keus gemaakt: behalve getreiter op straat krijgen ook mishandeling binnen het gezin, rouwverwerking, uithuisplaatsing, eenzaamheid en geloofsvragen een plaats. Al met al is dat net iets te veel. Het boekje is te zwaar geladen met thema's en personen, de lezer moet te vaak overschakelen naar een ander perspectief. Als de auteur bijvoorbeeld het eerste hoofdstuk helemaal weggelaten had, zou het begin van het verhaal veel sterker geweest zijn - en zo zijn er meer fragmenten te noemen.

Een iets universeler thematiek en een grondiger uitdieping van een beperkter aantal verhaallijnen kan Florijns volgende boek nóg meer gehalte geven.

N.a.v. "Eindhalte", door Henk Florijn; uitg. Den Hertog, Houten, 2000; ISBN 90 331 1429 1; 110 blz.