"Elite" is in romanvorm het verhaal van de ex-Jehovah's getuige Paulo van Vliet. Maar het is wel een bijzonder slecht verhaal. Het boek bevredigt op geen enkele wijze. 

Paulo van Vliet beschrijft hoe het in de wereld van Jehovah's Getuigen toegaat: de hiërarchie van ouderlingen, pioniers en kringopzieners, het van deur tot deur gaan en de weigering van Jehovah's Getuigen om bloedtransfusie te ontvangen. Vooral dat laatste speelt door de roman heen. 

Wie echter denkt door dit boek iets op te steken van de wereld van Jehovah's Getuigen, komt bedrogen uit. Over theologische zaken die het hart van het geloof uitmaken, zoals de ontkenning van de belijdenis van de drie-enige God door de Jehovah's Getuigen en van het Middelaarswerk van Christus, zwijgt de roman. En die belijdenissen zijn toch veel wezenlijker dan het al of niet van deur tot deur gaan of bloedtransfusie ontvangen! 

Of heeft de schrijver daar geen enkele antenne voor? Wat gelooft hij zelf eigenlijk? Waarom schreef hij deze roman? Om zich tegen zijn verleden af te zetten? Dan is hij daarin nog slecht geslaagd ook, want boeiend is het boek allerminst. De schrijver wijst het leven dat de Jehovah's Getuigen leiden af, maar stelt daar niets wezenlijks tegenover, of het moest zijn dat hijzelf weinig of niets gelooft. 

In wezen komt de roman bij het atheïsme terecht en dat is minstens zo arm als de leer van de Jehovah's getuigen. Het peil van het boek wordt bovendien onnodig naar beneden gehaald door een aantal soms heel grove vloeken en stuitende en platvoerse erotische passages die ver beneden de maat zijn. 

"Elite" is een roman waarvan niets te leren valt. De roman roept eerder ergernis op. En het boek is nog duur ook.
N.a.v. "Elite", door Paulo van Vliet; uitg. Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 2001; ISBN 90 388 7454 5; 150 blz.; 29,95.