Grote mensen zijn vaak jaloers op elkaar, gunnen elkaar het licht in de ogen niet, maar kinderen kunnen er óók wat van! Soms kunnen ze nog onbarmhartiger dan de volwassenen pesten, vernederen, negeren. Om er zelf beter van te worden, of in eigen ogen beter te lijken dan die ander. Over dit thema gaan dit jeugdboek waar ik het over wil hebben. 

De hoofdpersoon uit "Een roep om hulp" van Ad van Gils (auteur van de boeken over "Snelle Jelle") laat zich er niet zo maar onder krijgen. Tomeck is jaren geleden met zijn moeder uit Roemenië naar Nederland gevlucht. Zijn vader is gestorven. "Het ging allemaal zo raar. Er waren onlusten uitgebroken. Soldaten vochten met mannen die de regering omver wilden werpen. In ons dorp vielen de mannen elkaar aan. Mannen die eerst goede buren en vrienden waren... Ik weet nog dat ik heel bang was", vertelt hij in een vertrouwelijke bui. 

Opvanghuis
Door die traumatische ervaringen is het er echter niet gemakkelijker op geworden: hij kan maar niet wennen in zijn nieuwe vaderland, ook na jaren niet. Hij verlangt terug naar Roemenië, naar de jaren met z'n vader. En als z'n moeder een nieuwe vriend neemt, ligt hij met haar (én hem) overhoop. De situatie loopt zo uit de hand dat er niets anders opzit dan hem tijdelijk onder te brengen in een opvanghuis voor jongeren. Het wordt Hofdal aan de voet van de Sint-Pietersberg bij Maastricht.

Daar komt hij onmiddellijk in conflict met Cas, die met zijn branie zich de leider voelt van de kinderen die in het opvanghuis verblijven, en die zich soms willoos door hem laten terroriseren. Tomeck echter is niet van plan dat leiderschap te aanvaarden. En dat zal hij weten! Cas en zijn trawantjes proberen hem op allerlei gemene en zelfs smerige manieren klein te krijgen; ze zorgen ervoor dat hij van een inbraak beschuldigd wordt, waaraan hij part noch deel heeft gehad. Maar Tomeck is niet van zijn stuk te krijgen. Hij ondergaat zelfs gelaten het huisarrest dat hem door de directeur wordt opgelegd. 

Dan krijgt Tomeck de kans om op een positieve manier wraak te nemen. Als Cas stoer wil doen en met zijn twee vertrouwelingen het ingewikkelde gangenstelsel van de Sint-Pietersberg binnenklautert, en vervolgens hopeloos verdwaalt, gaat Tomeck met zijn ervaring in de Roemeense spelonken hen zoeken. En hij vindt hen. Niet dat Cas nu direct overloopt van dankbaarheid en onmiddellijk zijn spijt betuigt, maar tóch! De outcastsituatie van de Roemeense jongen heeft zich wel ten goede gewijzigd. 

"Een roep om hulp" is geen 'echt' christelijk boek, maar de gedachte die erachter steekt, past daar in ieder geval wel bij. En het is nog vlot, beeldend en af en toe heel spannend geschreven ook! 

N.a.v. "Een roep om hulp", door Ad van Gils; uitg. Callenbach, Kampen, 2000; ISBN 90 266 1072 6; 128 blz.; 21,-; vanaf 10 jaar.