Siebelink, Jan
Jan Siebelink: 60, donker colbert, open overhemd, dunne bril, smalle oogspleten, warrig sluik grijs haar, grijze snor, redelijk stabiel hoofd, beweeglijke handen, hartelijk, open, bescheiden (vraagt bij het gesprek om iets sterkers dan water en is dan tevreden met chocolademelk), praat rap en boeiend, zonder sterke stijgingen en dalingen in de toon, wel met aarzelingen en zuchten na een vraag die emoties oproept.
Auteursinformatie, overgenomen uit Liter.
Nederland is al drie jaar in de ban van ”Knielen op een bed violen”. Van het boek zijn niet minder dan 450.000 exemplaren verkocht. Kerkhistoricus Fred van Lieburg doet er nog een schepje bovenop. In ”Het punt des tijds” schetst hij „de ware wereld” achter ”Knielen op een bed violen”.
Jan Siebelink schrijft wrange schoolroman
Na ”Knielen op een bed violen” is het een onmogelijke opgave: een nieuw boek schrijven dat evenveel succes heeft. Jan Siebelink liet zich door die gedachte niet weerhouden en publiceerde ”Suezkade”. Geen verstild verhaal over een bevindelijke bloemenkweker, maar een schoolroman vol chaos, erotiek en met een steeds beklemmender en surrealistischer sfeer.
Recensie van Suezkade.
H. J. van Lingen, docent Nederlands aan de Gomarus Scholengemeenschap
De kritiek op ”Knielen op een bed violen” snapt hij wel. Maar toch vindt H. J. van Lingen, docent Nederlands op de Gomarus Scholengemeenschap Siebelinks roman het mooiste boek dat hij ooit las. „Ik vind Jan Siebelink kwetsbaar en eerlijk.”
„Siebelink noopt tot zelfonderzoek”
Het is niet terecht Jan Siebelink na te rekenen op een exacte beschrijving van het paauweaanse gedachtegoed. Al te gemakkelijk wordt in orthodoxe kringen gesteld dat de auteur van ”Knielen op een bed violen” een karikatuur schetst van de religieuze beleving in die kringen. Men zou er goed aan doen zich indringend te bezinnen en aan zelfonderzoek te doen als het om dat gedachtegoed gaat.
Siebelink vergroot in boek dingen uit
In het boek ”Knielen op een bed violen” schetst de schrijver Jan Siebelink het leven in de kringen rond ds. J. P. Paauwe. Hij vergroot daarbij dingen echter uit, zei ds. J. Harteman zaterdag tijdens een avond van de Kom Ook-groep. Een samenvatting van zijn lezing.
Siebelink hoopt nog steeds op religieuze ervaring
Romanschrijver Jan Siebelink ziet zijn bestseller ”Knielen op een bed violen” niet als een afrekening met zijn verleden. „Ik zie mijn boek juist als een koestering van de godsdienstige gevoelens.” Of hij in God gelooft? „Jazeker, Hij is er ook voor mij.”
"Vinger bleef op mijn schouder tikken"
Het is vrijwel altijd het eerste wat mensen aan hem vragen: of hij familie is van Jan Siebelink, de schrijver van het boek "Knielen op een bed violen". "Ja", zegt ds. D. Siebelink uit Klaaswaal. "Ik ben een volle neef van Jan en heb samen met zijn vader onder het gehoor van ds. Paauwe gezeten." Na een periode waarin hij de kerk links liet liggen, kwam de ommekeer - die resulteerde in de gang naar de kansel. "God bleef met Zijn vinger op mijn schouder tikken."
De Siebelink-rage lijkt voorlopig nog niet voorbij. Vorig jaar won de schrijver al de AKO Literatuur Prijs. En nu prijkt zijn naam op de shortlist van de Libris Literatuur Prijs en loopt hij de kans ook deze binnen te halen. Nog meer aandacht dus voor de zo succesvolle roman "Knielen op een bed violen".
Nog ongeveer 1000 volgelingen van ds. J. P. Paauwe zetten zich zondags bij de bandrecorder of lezen een preek van hem. Waarom zitten ze op de dag des Heeren thuis? Volgeling M. Valk uit Lisse: "In de kerken wordt de christelijke leer verdraaid. Dat was de boodschap van ds. Paauwe. Er is geen waarheid meer. De waarheid struikelt op de straten."
Interview met volgelingen van ds. Paauwe
Het moment van de wedergeboorte, de "punt des tijds"
Er is geen leven voor de rechtvaardiging. Elke gelovige moet een bewuste overgang in Christus meemaken. Het is óf leven, óf dood, zegt thuislezer A. Hardeman uit Apeldoorn. Hij en zijn vrouw kerkten ruim twintig jaar onder ds. J. P. Paauwe in Den Haag. "De prediking van ds. Paauwe was de zuivere leer, er is geen andere. Het is raar: als je een andere predikant hoort, ben je er helemaal op gespitst of je hetzelfde als bij Paauwe hoort. Dat hoor je na tien minuten al, of het al wat is of niet."
"Knielen op een bed violen" (2005) trok het afgelopen jaar veel aandacht en won vorige maand bovendien de AKO Literatuurprijs. De roman vertelt over Hans Sievez -alter ego van vader Siebelink-, die van zijn gezin vervreemdt doordat hij, na een ingrijpende mystieke ervaring op zijn kwekerij, totaal in de ban raakt van een zwaarmoedige vorm van geloofsbeleving. Uit de RD-recensie: "Siebelink schrijft een roman waarin emoties en ervaringen belangrijker zijn dan feitelijkheden. Hij wil geen beeld van het christelijk geloof, het calvinisme of het piëtisme schetsen, hij wil alleen maar zijn vader begrijpen. En hoewel hij ontzettend zijn best doet om te bevatten wat die vader bezielde, snapt hij er uiteindelijk toch niets van."
Siebelink draagt bij aan karikatuur van calvinisten
"Een ontroerend en aangrijpend eerlijk boek." Zo kwalificeerde juryvoorzitter Dijkstal vorige week bij de uitreiking van de AKO Literatuurprijs 2005 de roman "Knielen op een bed violen" van Jan Siebelink. "Het verhaal grijpt je bij de keel en laat je onthutst achter." Dat laatste onderschrijft bijna iedere lezer van het boek. Maar de aard van de verbijstering is verschillend. Orthodoxe calvinisten voelen zich aangesproken. En in de hoek gezet.
Siebelink wint AKO Literatuurprijs
Jan Siebelink heeft de AKO Literatuurprijs 2005 gewonnen met zijn boek "Knielen op een bed violen". Juryvoorzitter Hans Dijkstal heeft dat gisteravond tijdens een galadiner in Slot Zeist bekendgemaakt. Aan de prijs is een bedrag van 50.000 euro verbonden.
Het levenswerk van Jan Siebelink
"Knielen op een bed violen" (2005) is het boek waar Jan Siebelink zijn leven lang naar toegewerkt heeft. Het is een roman over het leven van zijn vader, een poging om -met inspanning van alle krachten- te begrijpen hoe het komt dat iemand álles in zijn leven kan opgeven om vrede met God te krijgen.
Jan Siebelink heeft eindelijk het boek geschreven waar hij zijn leven lang naar toegewerkt heeft, het verhaal van zijn zachtmoedige vader die álles in het leven opgaf om vrede met God te kunnen krijgen. Vandaag wordt het gepresenteerd: "Knielen op een bed violen". "Wat is er met mijn vader gebeurd, toen hij getroffen werd onder de appelboom? Wat was er in hem aan de gang? Ik heb geprobeerd zo dicht mogelijk bij hem te komen, maar ik kan het raadsel niet oplossen."
Was "Vera" een roman over een moderne Eline Vere in de hofstad, nu schrijft Jan Siebelink een op historische feiten gebaseerd verrassend en sterk verhaal over een van de landvoogdessen der Nederlanden. Margaretha van Parma en Piacenza (1522-1586), de vrouw die acht jaar (1559-1567) over de Lage Landen de scepter zwaaide, in een tijd van turbulentie en verwarring. "Allons, madame, wat nu, u bent toch niet bang voor deze bedelaars?"
Verweer tegen de leegte blijft leeg
Schrijven is voor Siebelink de dood op afstand houden. "Zolang ik blijf schrijven, zal God me niet tot zich nemen", zei hij eens. En al veel eerder gaf hij aan te schrijven om zich te verweren. "De vijand is echter ongrijpbaar, is leegte, is afwezigheid." De nieuwste roman van Siebelink geeft een aangrijpend beeld van de leegte die mensen uiteindelijk in het ongeluk stort. Al lezend raak je geschokt om zo veel ongeluk en mislukking op een hoop. Hoe gebroken is menselijk leven. Hoe lijden relaties onder onzekerheid.
Eén ontbreekt en de wereld is leeg
De verhalencyclus "De bloemen van Oscar Kristelijn" van Jan Siebelink ligt nog vers in het geheugen als -sinds zaterdag- zijn nieuwste roman "Mijn leven met Tikker" alweer in de winkel ligt. Siebelink raakt een veelschrijver.
Bloemen verbinden vader en zoon
Niet iedereen zal blij zijn met de jongste verhalencyclus van Jan Siebelink. In "De bloemen van Oscar Kristelijn" wordt een aantal oude rekeningen vereffend. Rector Ernst Brandsma van het prestigieuze college De Vallei in het Gelderse dorp zal zich -bij leven en welzijn- ongetwijfeld herkennen en dat niet met genoegen.
Zoekende mensen in gespleten wereld
De nieuwste roman van Jan Siebelink (1938), "Vera", bevat weer de voor hem zo karakteristieke elementen, onder andere ,,de extreem orthodox gelovige", ,,de mens met een eetstoornis" en ,,de vrouw die denkend haar leven leeft". Het decadentisme uit zijn vroegere werk (onder andere "Nachtschade" en "Lust voor het oog") lijkt steeds meer een gepasseerd station te zijn om plaats te maken voor de psychologie van de typisch Nederlandse mens die zijn weg moet zoeken in de typisch Nederlandse omgeving met aan de ene kant zijn orthodoxie en aan de andere kant zijn vrije moraal.